zondag 12 juni

We hebben vannacht tipisch geslapen. Wat een ruimte voel je in zo’n ding. Ook lekker dat je staande om je matras heen kon komen, hihi.
Vanochtend eerst op vogeljacht want er vlogen prachtige, maar erg snelle gele vogeltjes om ons heen. Met veel geduld heb ik er toch een foto van kunnen maken…

Om 10 over 7 zaten we in de auto, op weg naar de Natural Bridges:
In het zuidwesten van Amerika zijn veel arches (natuurlijke bogen) en ook een paar bridges (natuurlijke bruggen). Een natuurlijke brug is gevormd door stromend water, terwijl een natuurlijke boog door diverse vormen van erosie is ontstaan. Bruggen komen meestal voor in ravijnen, terwijl bogen juist vaak hoog en vrijstaand zijn, omdat het vaak gaat om de restanten van kliffen en rotsranden.
In Natural Bridges National Monument liggen twee ravijnen, Armstrong Canyon en White Canyon, waar drie grote natuurlijke bruggen zijn gevonden. Die bruggen zijn gevormd door zijtakken van de Colorado River; het water heeft het zachte zandsteen aan de onderzijde uitgesleten.
Vanaf het Visitor Center begint een 9 mijl lange rondweg, Bridge View Drive genoemd.
De Sipapu Bridge is de grootste van de 3 bruggen, 67 m hoog, spanwijdte 82m, de bovenzijde is 16 m dik. Sipapu betekend bij de Hopi-indianen “opening tussen 2 werelden”, volgens de overlevering zouden de voorouders van de Hopi indianen door deze poort naar onze wereld zijn gekomen.
De Kachina Bridge is de jongste van de 3 bruggen, 64m hoog, spanwijdte 62m en de bovenzijde is 28m dik. Deze naam is gekozen omdat aan de basis van de brug rotstekeningen staan van dansende figuren, die waarschijnlijk de voorouders van de Hopi indianen voorstellen, de Kachina’s.
De Owachomo Bridge is de meest fragiele brug en men denkt ook de oudste. Hij is 32m hoog, spanwijdtje 55m en de bovenzijde is maar 3 m dik. De naam komt van rotsmond, en dit duidt op de rotsformatie bovenaan de oostzijde van de brug.

De bruggen zijn indrukwekkend, je vraagt je af hoe zoiets kan ontstaan.
Er liepen ook verschillende lizards voor onze voeten weg, erg moeilijk op de foto te krijgen, maar zijn erg leuk. Ze veranderen voortdurend van kleur, passen zich aan aan de omgeving. De onderkant is wat blauw.

Toen op naar Monument Valley, via de Moki Dugway, een ruw gravelpad met een daling van 10%, de auto maar in de lage gearing gezet om deze keer de remmen maar wat te sparen.
Prachtige weg met mooie haarspeldbochten en leuk als er een tegenligger aankomt.
Op een zeker moment zie je Monument Valley, een erg grote vlakte waar praktisch alleen maar sagebrush op groeit. (dat zijn die gele dingen die in western films altijd over de weg vliegen)
Als je weer op het asfalt bent en omkijkt, zie je helemaal niets van de weg waar je overheen bent gereden, totaal onzichtbaar!

We hebben nog even gekeken of Mexican Hat nog bestaat en ja hoor, het hoedje zit er nog op…

Toen door naar de campground en wat een verrassing: mooi plekje, geweldig uitzicht, schone toiletten en douches, zelfs Wifi, en dat echt in the middle of nowhere. Toen we aankwamen was hij half leeg, nu tegen 6 uur in de avond, is het bomvol.
We hebben nooit geweten hoe mooi het was om hier te kamperen…

Toen de 17 miles drive door Monument Valley: het is bekend uit de western films. Kale tafelbergen midden in een eindeloze rode woestijn.
Ooit was Monument Valley, wat eigenlijk geen vallei is, een plateau ter hoogte van wat nu de toppen van de buttes zijn. Door erosie van wind en water is het losse zand en de zachtere zandlagen verdwenen en zijn de hardere rotsen blijven staan. De ronde hoge tafelbergen worden buttes genoemd. Tot 1300 n.C hebben de Anasazi in de vallei geleefd. Nu ligt het gebied in het Navajo Indian Reservation. Het is ook geen National Park of State Park maar is eigendom van de Navajo's.
Van ver kun je al de buttes van Monument Valley zien.
De eerste indruk is dat het kleiner lijkt dan dat je denkt. Maar als je het park inrijdt zijn de buttes toch erg indrukwekkend. Ze zijn ongeveer 300 meter hoog en zijn aan de voet breder als de top. De opvallendste, een met een uitsteeksel aan de linkse en een met een uitsteeksel aan de rechter kant lijkend op een duim, zijn The Mittens. De linker van west mitten staat in Arizona de rechter van east mitten staat in Utah. Monument Valley is dankzij de filmindustrie bekend bij de Europeanen. In dit gebied zijn ontelbare films opgenomen. Vooral John Ford heeft hier veel westerns gefilmd. Ook in tekenfilms stonden de silhouetten van Monument Valley model, o.a. Roadrunner.
Verbazingweekend is de gedachte aan waar die enorme hoeveelheden zand zijn gebleven die hier door de eeuwen heen verdwenen zijn. Je kunt het bijna niet geloven maar in het hele gebied is een laag zand van 300 meter dik weg geërodeerd.
De 17 mile drive is een erg hobbelige en stoffige rit door zand en over stenen, enorme gaten in de weg. Je kan met een tour mee (50 dollar pp) en je mag het zelf doen.Officieel mag je met je huurauto niet op dirtroads komen, maar je ligt in een deuk als je ziet hoeveel auto’s huurauto’s er zijn. Je herkent ze aan de streepjescode op de ramen. Waarschijnlijk houden de Indianen de weg zo slecht mogelijk om de toeristen af te schrikken zodat ze met een tour meegaan.
We hebben een prachtige rondrit gedaan, je weet niet waar je moet kijken, alles is even mooi!

Na afloop zijn we wat gaan eten in het restaurant wat bij de campground hoort, we hadden geen zin in koken in de wind.
We zitten nu weer lekker naast ons tentje, te kijken naar het geweldige uitzicht.

Morgen op naar Page, onderweg gaan we proberen de Blue Canyon te vinden.
Als we daar geen internet hebben zullen we proberen of we bij de Mc Donalds kunnen uploaden.

De dagen erna zal internet wat moeilijker worden, maar de 17e neem ik zowiezo internet op de kamer dus dan komt alles in 1x.