vridag 8 juni

Vandaag zijn we naar de Great Sand Dunes geweest:
Great Sand Dunes National Park and Preserve is een nationaal park in het zuiden van de Amerikaanse staat Colorado. Het park heeft een oppervlakte van 342 km², waarvan ongeveer 80 km² uit duinen bestaat. Sommige duinen zijn 230 meter hoog en behoren tot de hoogste van Noord-Amerika.
Het gebied werd in 1932 uitgeroepen tot Nationaal Monument. Op 22 november 2000 ondertekende de toenmalige president Bill Clinton een wet tot oprichting van het nationale park (Great Sand Dunes National Park and Preserve Act of 2000). Volgens de National Park Service trok het park in 2010 283.284 bezoekers.
De duinen zijn gevormd door zand dat door de Rio Grande en haar zijrivieren naar de San Luis Valley is gebracht. Duizenden jaren lang zijn de zandkorrels opgepikt door de sterke wind die hier voorkomt, om de Sangre de Christo Mountains over te gaan gaat de windstroming aan de oostzijde van de vallei scherp omhoog, waardoor het meegevoerde zand wordt losgelaten. Vooral het onderste deel van de duinen blijft constant van vorm, de toppen veranderen wel steeds van vorm.

Voor de Sand Dunes is een soort beekje, de Medano Creek, die praktisch is opgedroogd. Natte voeten kregen we dus niet echt. Je staat tegenover een hele grote zakbak met mul zand. We hebben een stukje gelopen maar aangezien we te lui zijn om in het mulle zand een hele duin te gaan beklimmen waren we vrij snel uitgekeken. We hebben nog een stukje dirtroad gedaan tot een point of no return. Als je door zou rijden dan moet je via een pas het park weer verlaten. Omdat we niet weten hoe diep het zand wordt en onze banden natuurlijk alleen geschikt zijn voor asfalt, zijn we gewoon weer omgekeerd.

Mooi gezicht die duinen met de hoge bergen op de achtergrond. Helaas is er weinig anders te ontdekken dan zand!

Op de parkeerplaats nog een mooie grote gele vlinder op de foto gezet, die kan nu ook van mijn lijstje :)

Een paar mile na de Sand Dunes ligt een waterval in een box-canyon, de Zapata Falls, die hebben we dus ook maar even bezocht.
De Falls zijn te bereiken via een hiking trail die aardig omhoog loopt. Aan de wandel dus maar weer! Een halve mijl is 800 meter dus je zou zeggen valt wel mee. Het was ook wel te doen, met 2 rustpauze’s en een flesje water bereikten we de waterval. Toen moest er geklauterd worden over stenen en boomwortels , ik heb het halverwege opgegeven, het werd me te glad. Albert is nog even doorgeklommen en heeft een foto kunnen maken.
Vooral ’s winters moet deze waterval erg mooi zijn, hij is dan volledig bevroren.
Het was ook heel lekker om bij de stroom te zitten, het water zorgt voor een heerlijke koelte. Het is hier namelijk behoorlijk warm. We ontdekten in de rotsen nog een nest met jonge grote zwarte vogels en de telelens lag in de auto dus Albert is nog even gaan bergbeklimmen om te zien wat voor vogels het waren: het was een nest met jonge raven, nog niet uitgevlogen, maar dat duurt niet lang meer.

Na het bezoek aan de Falls nog even van het uitzicht genoten. Je ziet vanaf de parkeerplaats de Dunes heel mooi liggen. Ook is er een heel mooi uitzicht over de vlaktes van de San Luis Valley.

Dit was de planning van vandaag dus maar even naar Alamosa gereden voor boodschappen. Onderweg nog een prachtige roofvogel (waarschijnlijk een Osprey) op de foto gezet.

Het is u 14.00 uur en we blijven lekker op de camping in de zon zitten.

Morgen naar Lake City, we gaan daar 3 dagen doorbrengen met Faye.

Vandaag gereden: 70 mile