dinsdag 4 juni

Zoals altijd waren we weer vroeg wakker, gelukkig hadden we een koffiezetapparaatje, wel een geklooi om een filtertje zo klein te maken dat hij in het bakje past, maar voor de goede zaak doen we alles! Toen we naar buiten keken zagen we blauwe lucht!!! Dat is lang geleden…

We konden om 7 uur uitchecken, en we hebben de mevrouw netjes opgewacht om de sleutels en de remote weer in te leveren.
Eerst nog de Red Rock Canyon nog een keer gereden met de hoop op beren, maar helaas...helemaal niets, op een paar Deer na. Ook hebben we even staan kijken bij een beverburcht, maar ook hier waren ze niet thuis.

Dan maar aan de rit, zien dat we de USA weer inkwamen. We hadden ons al voorbereid op allerlei vragen, wanneer ben je gekomen, wanneer heb je het land verlaten, waar ga je nu heen en wanneer en vanwaar vertrek je weer, eerste adres in de USA en ga zo maar door.
We werden opgewacht door 2 douaniers. Heel aardig. Wel de vragen waar ben je geweest en waar ga je heen, maar het leek niet op de vragen die je normaal krijgt. Ze wilden nog even in de auto kijken, haha, die ligt echt helemaal vol, zelfs de banken hebben we plat. Ik heb ze dus good luck gewenst en dat werd gewaardeerd. Welcome back in the USA en we mochten er weer in!

Op naar Glacier NP: het park ligt in het noordwesten van de staat Montana, het grenst aan het Canadese Waterton Lakes National Park, dat in het zuidwesten van de staat Alberta ligt. Samen vormen deze twee parken het Waterton-Glacier International Peace Park.
Glacier NP is een erg mooi, onbedorven natuurgebied met gletsjers, ruwe bergpieken, veel meren en watervallen, bossen en weides. Er komen veel dieren voor, o.a. bevers, otters, berggeiten, dikhoornschapen en elanden. Het park is, samen met Yellowstone NP een van de laatste gebieden in de USA waar de grizzlybeer nog in het wild voorkomt.

Tijdens de laatste ijstijd hebben enorme gletsjers delen van de Rocky Mountains weggeschuurd. Daardoor werden diepe valleien en scherpe bergranden gevormd. Aan het einde van de ijstijd begonnen de lager gelegen gletsjers te smelten, en vormden zich grote bergmeren op de plaatsen waar zich eerst de gletsjers bevonden. Tegenwoordig bevinden zich nog ongeveer 50 gletsjers in het park; de grootste daarvan is Grinnell Glacier.

Omdat we al wisten dat de weg door het park, the going to the sun road, pas opent op 21 juni, moesten we omrijden. Maar de eerste mogelijkheid om iets van het park te zien is de Many Glaciers road, die we dus ook hebben gereden. In een woord: prachtig. Bergen met gletsjers en meren eronder, watervallen overal.
De going to the sun road is wel een stukje te berijden, maar vanaf de oostkant hebben we deze niet gedaan. We zijn doorgereden en hebben de bergen vanaf de achterkant bekeken. Wel hebben we de weg vanaf de west kant gedaan, hij viel ons wat tegen. Waarschijnlijk is het stuk wat nu nog dicht is het mooiste stuk. Maar we zijn natuurlijk ook wel een beetje verwend door de jaren heen…

We wilden overnachten op Pruce Rv Park on the River in Kalispell, dus de camping opgezocht en het tentje opgezet. Het is hier heerlijk weer, graad of 70 Fahrenheit. De jas kan weer uit!!!

Toen nog maar even een Walmart opgezocht om een potje aftersun voor Joop te halen, en het is gelukt. Blijkbaar verkopen ze dat alleen maar in Amerika, want in Canada konden we het niet vinden.

Omdat we weer kamperen, kunnen we ook weer bbq-en, dus vlees ingeslagen, coleslaw en brood, dat wordt smullen.

Morgen naar Missoula, de smoke-jumpers bezoeken.

Vandaag gereden: 255 mijl