zaterdag 8 juni
Door: Lyan
Blijf op de hoogte en volg Albert en Lyan
09 Juni 2013 | Verenigde Staten, Cody
Na een heerlijk nachtje in de cabin, hebben we vanochtend lekker ontbeten in de Lodge. Eggs, sunny side up, toast en gebakken aardappeltjes.
Tegen half 8 aan de rit. We hebben in Lamar Valley naar wolven gezocht, echter niet gezien. Wel mochten we met mensen meekijken door de enorme verrekijkers, en hebben een coyote met jong bekeken en een bald eagle nest. De dieren zitten zo ver weg, dat je zelfs met een normale verrekijker amper wat ziet.
Wel hebben we onderweg beer nummer 9 op de foto kunnen zetten! Op naar nummer 10, wordt wel wat lastig want we gaan eerst weer het berengebied uit…
Toen naar de Beartooth pass, leuk ritje, mooie onbedorven natuur. Bovenop de pas, ongeveer op 3300 meter, ligt nog voldoende sneeuw, en er wordt daar zelfs nog geskied. Zelfs de skilift werkt gewoon.
Het was een graad of 5 boven, dus we zijn maar snel weer terug gegaan.
Vervolgens hebben we de Chief Joseph Byway genomen. Deze weg is vernoemd naar een Indianenopperhoofd, die zijn stam hier door een diepe canyon leidde. Bijna ongeloofelijk hoe daar een hele indianenstam en honderden paarden doorheen zijn gekomen.
Het verhaal van Chief Joseph:
Chief Joseph 1840 – 1904), was het opperhoofd van de Wal-lam-wat-kain (Wallowa) stam van Nez Perce, een indianenstam uit Noord-oost Oregon,.
Hij leidde zijn stam tijdens de meest tumultueuze periode in hun geschiedenis waarin ze gedwongen werden door de regering om hun geboortegronden te verlaten richting Idaho. Ze weigerden te gehoorzamen en probeerden toen, samen met nog een andere stam asiel te krijgen bij de in Canada gevestigde Chief Sitting Bull van de Sioux.
Ze werden gevolgd door het Amerikaanse leger geleid door Generaal Oliver O. Howard. Deze 1900 km lange tocht met gevechten werd later bekend als the Nez Pierce War. De manier waarop de Nez Pierce vochten leidde tot grote bewondering van het Amerikaanse publiek. De reis ging door de staten Oregon, Washington, Idaho, Wyoming, en Montana.
Na een gevecht van 5 dagen, tijdens winterse condities zonder eten en dekens, met de meeste leiders dood gaf Chief Joseph zich over op 5 oktober 1877. Dit was 60 km van de plek waar ze heen wilden.
De woorden die Chief Joseph uitsprak tijdens zijn overgave waren:
Tell General Howard I know his heart. What he told me before, I have it in my heart. I am tired of fighting. Our chiefs are killed; Looking Glass is dead, Too-hul-hul-sote is dead. The old men are all dead. It is the young men who say yes or no. He who led on the young men is dead. It is cold, and we have no blankets; the little children are freezing to death. My people, some of them, have run away to the hills, and have no blankets, no food. No one knows where they are—perhaps freezing to death. I want to have time to look for my children, and see how many of them I can find. Maybe I shall find them among the dead. Hear me, my chiefs! I am tired; my heart is sick and sad. From where the sun now stands, I will fight no more forever.
Na de Chief Joseph Byway, was het nog 14 mijl tot Cody, we hebben weer een mooi plekje, met stroom en internet, en informatie over alles wat er hier te doen is. De Rodeo gaan we zo wie zo niet weer heen, de vorige keer vonden we het pure dierenmishandeling, dus dit hoeven we niet weer te zien. Wel willen we het Buffalo Bill Museum bezoeken, dat doen we morgen.
Eerst het verhaaltje van gisteren erop gezet en toen naar de Walmart voor luchtbed nummer 3. Die ligt nu in de tent…
Op elke reis maken we wel merkwaardige mensen mee, het is weer zover! Een wat ouder stel naast ons maakte zich vreselijk druk over het feit dat de tv het niet deed. Die staat op de picknicktafel. Ze vraagt iedereen of hij even kan helpen want ze kan er absoluut niet zonder. Nadat eindelijk iemand ging helpen doet hij het nu wel, maar nu is ze boos. De man ligt lekker in zijn stoel en zij loopt maar te mopperen, gaat in de auto zitten, en er weer uit. Eigenlijk heel vermakelijk om te zien, hihi
Morgen blijven we hier.
Vandaag gereden: 160 mijl
Tegen half 8 aan de rit. We hebben in Lamar Valley naar wolven gezocht, echter niet gezien. Wel mochten we met mensen meekijken door de enorme verrekijkers, en hebben een coyote met jong bekeken en een bald eagle nest. De dieren zitten zo ver weg, dat je zelfs met een normale verrekijker amper wat ziet.
Wel hebben we onderweg beer nummer 9 op de foto kunnen zetten! Op naar nummer 10, wordt wel wat lastig want we gaan eerst weer het berengebied uit…
Toen naar de Beartooth pass, leuk ritje, mooie onbedorven natuur. Bovenop de pas, ongeveer op 3300 meter, ligt nog voldoende sneeuw, en er wordt daar zelfs nog geskied. Zelfs de skilift werkt gewoon.
Het was een graad of 5 boven, dus we zijn maar snel weer terug gegaan.
Vervolgens hebben we de Chief Joseph Byway genomen. Deze weg is vernoemd naar een Indianenopperhoofd, die zijn stam hier door een diepe canyon leidde. Bijna ongeloofelijk hoe daar een hele indianenstam en honderden paarden doorheen zijn gekomen.
Het verhaal van Chief Joseph:
Chief Joseph 1840 – 1904), was het opperhoofd van de Wal-lam-wat-kain (Wallowa) stam van Nez Perce, een indianenstam uit Noord-oost Oregon,.
Hij leidde zijn stam tijdens de meest tumultueuze periode in hun geschiedenis waarin ze gedwongen werden door de regering om hun geboortegronden te verlaten richting Idaho. Ze weigerden te gehoorzamen en probeerden toen, samen met nog een andere stam asiel te krijgen bij de in Canada gevestigde Chief Sitting Bull van de Sioux.
Ze werden gevolgd door het Amerikaanse leger geleid door Generaal Oliver O. Howard. Deze 1900 km lange tocht met gevechten werd later bekend als the Nez Pierce War. De manier waarop de Nez Pierce vochten leidde tot grote bewondering van het Amerikaanse publiek. De reis ging door de staten Oregon, Washington, Idaho, Wyoming, en Montana.
Na een gevecht van 5 dagen, tijdens winterse condities zonder eten en dekens, met de meeste leiders dood gaf Chief Joseph zich over op 5 oktober 1877. Dit was 60 km van de plek waar ze heen wilden.
De woorden die Chief Joseph uitsprak tijdens zijn overgave waren:
Tell General Howard I know his heart. What he told me before, I have it in my heart. I am tired of fighting. Our chiefs are killed; Looking Glass is dead, Too-hul-hul-sote is dead. The old men are all dead. It is the young men who say yes or no. He who led on the young men is dead. It is cold, and we have no blankets; the little children are freezing to death. My people, some of them, have run away to the hills, and have no blankets, no food. No one knows where they are—perhaps freezing to death. I want to have time to look for my children, and see how many of them I can find. Maybe I shall find them among the dead. Hear me, my chiefs! I am tired; my heart is sick and sad. From where the sun now stands, I will fight no more forever.
Na de Chief Joseph Byway, was het nog 14 mijl tot Cody, we hebben weer een mooi plekje, met stroom en internet, en informatie over alles wat er hier te doen is. De Rodeo gaan we zo wie zo niet weer heen, de vorige keer vonden we het pure dierenmishandeling, dus dit hoeven we niet weer te zien. Wel willen we het Buffalo Bill Museum bezoeken, dat doen we morgen.
Eerst het verhaaltje van gisteren erop gezet en toen naar de Walmart voor luchtbed nummer 3. Die ligt nu in de tent…
Op elke reis maken we wel merkwaardige mensen mee, het is weer zover! Een wat ouder stel naast ons maakte zich vreselijk druk over het feit dat de tv het niet deed. Die staat op de picknicktafel. Ze vraagt iedereen of hij even kan helpen want ze kan er absoluut niet zonder. Nadat eindelijk iemand ging helpen doet hij het nu wel, maar nu is ze boos. De man ligt lekker in zijn stoel en zij loopt maar te mopperen, gaat in de auto zitten, en er weer uit. Eigenlijk heel vermakelijk om te zien, hihi
Morgen blijven we hier.
Vandaag gereden: 160 mijl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
