zondag 27-09-2009

Zondag 27-09-2009

We waren al vroeg wakker, dus een broodje, koffie en jus en om 7 uur zaten we in de auto.
Eerst getankt, en dat is een belevenis op zich! Eerst ga je bij een pomp staan die de benzine heeft die jij nodig bent (ze hebben erg veel soorten en je moet wel de goede hebben) Dan ga je naar binnen en vertel je aan welke pomp je staat en je geeft je credit-card af. Dan zou je denken dat je kunt tanken, maar niets is minder waar! Bij elk tankstation moet je iets anders doen, de ene keer een knopje indrukken, ergens anders weer een handeltje overhalen, en ga zo maar door. Ik zit elke keer weer te lachen, en vaak moet Albert weer naar binnen om te vragen wat er nu weer moet gebeuren.

Onderweg naar Yosimite zagen we enorme sinaasappelplantage’s links en rechts van de weg. En waar geen sinaasappels stonden, daar stonden druiven!
Het landschap was vrij vlak, met in de verte de bergen.
Dat veranderde vrij snel in bergwegen, het stijgt vrij snel en weer erg veel bochten. Die Amerikanen moeten hier wel gek worden, ze zijn gewend aan kilometers rechte weg met af en toe een heel flauw bochtje.
Al eerste wilden we de Yosimite Mountain Sugar Pine Railroad bezoeken. Dit is een stuk smalspoor uit het houtvestersverleden. Er reden stoomtreinen die de gekapte bomen omhoog brachten ter verwerking. De laatste trein reed in 1931, toen was alles kaal gekapt. Het bos wat er nu staat is ontstaan uit de zaden die er zijn blijven liggen en het is niet ouder dan 80 jaar.
Nu ligt er 4 miles spoor, en ze hebben 2 stoomtreinen uit ongeveer 1920 die 3x per dag toeristen laten proeven aan een stukje verleden.
Er rijdt ook een dieseltrein maar wij hebben netjes gewacht op de stoomtrein van 11.00 uur. We waren wat vroeg, maar met Amerikanen is het best gezellig kletsen. Ook vertellen ze graag over “hun” park. De mevrouw van de tickets vond het vervelend dat we zo lang moesten wachten (het was 09.20) dus ze bood ons 2 bekertjes koffie aan ........van een halve liter elk!!!!
We hebben nog even rondgekeken, er was een museumpje met geweldig leuke dingen, oude telefoons, was machine’s, ovens, enz...
Om 11 uur ging onze trein, en dat is een hele happening, stoomfluit, en bel en behoorlijk veel lawaai voordat de trein in beweging komt. Maar het was weer de moeite waard!
Om 12 uur waren we terug op het startpunt en toen weer in de auto, een paar miles verder begon Yosimite. Yoimite is een van de drukst bezochte parken in Amerika, in 2007 kwamen er 3,5 miljoen bezoekers. Het maakt deel uit van de Sierra Nevada bergketen. Bepaalde delen zijn tijdens de winter gesloten en de Tioga-pas is zelfs maar een paar maanden per jaar open. De rest van het jaar is hij gesloten wegens sneeuwval.
We gingen naar Mariposa Grove, ook daar staan oude Sequioa’s. We hebben ze niet allemaal gezien want de hele trail is 6 uur lopen.
We zijn dus een stukje het park ingegaan, en hebben weer onze ogen uitgekeken.....Wat zijn die bomen GROOT!!!
Albert staat op de foto bij de fallen monarch, zo kun je zien hoe groot die wortels wel niet zijn. Ik sta ook tegen een boom aan en toen merkte ik pas hoe zacht de boom eigenlijk is. Je zou verwachten dat die stam keihard is maar dat is dus niet zo, ze voelen heel zacht aan.
Ook daar weer eekhoorntjes en ik heb er een mooie foto bij.
Helaas geen beren. Het was ook heel erg druk, en ze mijden mensen dus misschien morgen meer kans. Dan moeten we weer door Yosimite heen om bij de Tioga pas te komen, en op maandag is het veel rustiger in het park.

We zitten nu in een mooi hotel in Oakhurst, 16 miles van de ingang van Yosimite, dus morgen zijn we in ongeveer 20 minuten weer in het park, die we dan door moeten rijden om over de Tioga-pas te kunnen. We hadden trouwens niet later moeten gaan, want het zou best kunnen dat de pas dinsdag al dichtgaat: ze verwachten sneeuw.
Bovendien wordt het in het gebied waar we nu heengaan wat kouder: op dit moment verwachten ze -7 ‘s nachts in Utah. We blijven kamperen tot 2 graden, bij alles eronder gaan we in een hotel.
Morgen dus nog een warme dag, en vanaf dan wordt het dikkere kleding. En als we dan terugkomen in Nevada, dan kunnen we weer terug in zomerkleren.