maandag 28-09-2009
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Albert en Lyan
29 September 2009 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Maandag 28-09-2009
Opgestaan tegen een uur of half 7, het hotel was incl. Continental breakfast.
Albert had me gewaarschuwd: stel je er niet teveel bij voor, waarschijnlijk is het een donut en koffie!
Maar dat viel erg mee, er waren plakjes brood, muffins, ontbijtburito’s, donuts, en je kon je eigen verse wafel bakken. Het beleg was wat karig: jam, honing, smeerkaas, boter en peanutbutter. Koffie en fruitsappen volop aanwezig.
Dus al met al hebben we toch nog wel lekker ontbeten.
Eerst naar de supermarkt om een zak ijs te kopen voor in de koelbox (dat doen we 1x per dag) en broodjes voor de hele dag.
Tanken en op weg naar Yosimite, waar we vrij snel waren.
Het was niet erg druk in het park, maar toch waren er genoeg auto’s.
We hebben praktisch geen wilde dieren gezien, 1 hertje op een parkeerplaats, kraaien en eekhoorns. Helaas geen beren en geen edelherten.
De toch was mooi, prachtige uitzichten, 1 waterval gaf nog een klein beetje water, maar we zijn niet ver bij de auto weg geweest, de parkeerplaats was erg rustig en we hebben overal in de auto eten liggen, en om dat er nu allemaal uit te halen.......
De grootste waterval, Yosimite falls, was al opgedroogd, dit is normaal voor de tijd van het jaar.
Ongeveer 2 weken geleden woedde er in Yosimite een grote bosbrand, er waren verschillende wegen afgesloten, dus het was niet eens zeker of we wel over de Tioga road konden, maar het is weer veilig, sommige bomen roken nog wat na, en er is een gigantisch gebied verwoest, het stomme is dat ze het zelf hadden aangestoken, dit doen ze dan om de flora en fauna te helpen. Deze keer is het dus een beetje mislukt!
Toen kwam de Tioga pas, behoorlijk hoog. Het hoogste punt is 3030 meter, 9945 foot.
Na de Tioga pas kwam Lee Vining, aan het Mono-lake
Het Mono-lake is een heel bijzonder meer:
Mono Lake is meer dan 1 miljoen jaar geleden ontstaan, het is een van oudste meren van heel Noord-Amerika. Het heeft een oppervlakte van ruim 150 km². Een van de meest opvallende kenmerken is de aanwezigheid van vreemd gevormde kalksteentorens in het water en op de oever. Deze torens worden tufa’s genoemd.
Het ontstaan van de tufa’s
Gedurende het lange bestaan van het meer, zijn er grote hoeveelheden mineralen en zout vanuit de omringende bergen het water ingestroomd. De enige natuurlijke manier waarop het water weer verdwijnt, is verdamping. De mineralen en het zout blijven daarbij achter, en daardoor is het water nu 2,5 maal zo alkalisch en maar liefst 8 keer zo zout als zeewater.
Onder de bodem van het meer bevinden zich zoetwaterbronnen. Het zoete water bevat veel calcium, en dit vermengt zich met het zoute water in het meer. Het calcium verbindt zich met het zout, en deze combinatie slaat op de bodem neer in de vorm van kalksteen. Het duurt vele jaren voordat op deze manier een tufa is gegroeid. De torens in het zuidelijke deel van het meer zijn naar schatting 200 tot 900 jaar oud.
We zijn tot aan de tufa’s geweest, en hebben een paar foto’s gemaakt, het ziet er heel bijzonder uit, alleen is er 1 nadeel. Het meer stinkt!!! Echt heel vies! Je merkt het pas als je op 2 meter afstand bent. We zijn dus niet erg lang gebleven... :)
Omdat we toch in de buurt zijn hebben we een bezoek gebracht aan Bodie, een spookstadje vanuit de goudzoekerstijd. Hier is erg veel goud gevonden en in de glorietijd woonden hier 10000 mensen. Een groot deel is verwoest door een brand, een jogetje kreeg voor zijn verjaardag geen ijsje en toen werd hij zo boos dat hij naar huis ging en zijn matras aan heeft gestoken, praktisch heel Bodie is toen afgebrand.
Het is 1 van de weinige stadjes die nog in oude staat is, dat wil zeggen niet gerenoveerd. Er staan nog ongeveer 100 huizen.
We hebben hier rondgelopen, in sommige gebouwen mocht je naar binnen, leuke ervaring rijker!
Na Bodie zijn we op zoek gegaan naar een camping in Lee Vining, we wisten dat er 1 zat en daar zitten we dus nu. Tentje opgezet, hamburgers zelf gebakken op ons o zo goed werkende colemanbrandertje, broodje erbij, sla en als toetje citroencake.
Morgen wordt een lange dag, we moeten veel kilometers/miles maken om bij het volgende park te komen, onderweg is alleen Tonopah, een zilverdelfstadje, als we tijd hebben gaan we daar wel even kijken.
Ook gaat het weer omslaan, het kan best zijn dat het morgen sneeuwt op de Tioga pas en dan gaat hij dicht, we hebben dus gewoon geluk dat we er vandaag overheen zijn gegaan! Zowiezo is de voorspelling dat het ‘s nachts koud gaat worden dus we hebben al besloten dat odra het onder de 2 graden gaat, we een hotel opzoeken, maar eigenlijk is kamperen veel leuker, elke campeerplaats heeft een eigen picnickbankje en een bbq, en je hebt geweldige uitzichten, terwijl je in een hotelkamer opgesloten bent en er meestal weinig te zien is.
Morgen dus op weg naar canyonlands, dit moet in 2 dagen, lukt niet in 1.
Opgestaan tegen een uur of half 7, het hotel was incl. Continental breakfast.
Albert had me gewaarschuwd: stel je er niet teveel bij voor, waarschijnlijk is het een donut en koffie!
Maar dat viel erg mee, er waren plakjes brood, muffins, ontbijtburito’s, donuts, en je kon je eigen verse wafel bakken. Het beleg was wat karig: jam, honing, smeerkaas, boter en peanutbutter. Koffie en fruitsappen volop aanwezig.
Dus al met al hebben we toch nog wel lekker ontbeten.
Eerst naar de supermarkt om een zak ijs te kopen voor in de koelbox (dat doen we 1x per dag) en broodjes voor de hele dag.
Tanken en op weg naar Yosimite, waar we vrij snel waren.
Het was niet erg druk in het park, maar toch waren er genoeg auto’s.
We hebben praktisch geen wilde dieren gezien, 1 hertje op een parkeerplaats, kraaien en eekhoorns. Helaas geen beren en geen edelherten.
De toch was mooi, prachtige uitzichten, 1 waterval gaf nog een klein beetje water, maar we zijn niet ver bij de auto weg geweest, de parkeerplaats was erg rustig en we hebben overal in de auto eten liggen, en om dat er nu allemaal uit te halen.......
De grootste waterval, Yosimite falls, was al opgedroogd, dit is normaal voor de tijd van het jaar.
Ongeveer 2 weken geleden woedde er in Yosimite een grote bosbrand, er waren verschillende wegen afgesloten, dus het was niet eens zeker of we wel over de Tioga road konden, maar het is weer veilig, sommige bomen roken nog wat na, en er is een gigantisch gebied verwoest, het stomme is dat ze het zelf hadden aangestoken, dit doen ze dan om de flora en fauna te helpen. Deze keer is het dus een beetje mislukt!
Toen kwam de Tioga pas, behoorlijk hoog. Het hoogste punt is 3030 meter, 9945 foot.
Na de Tioga pas kwam Lee Vining, aan het Mono-lake
Het Mono-lake is een heel bijzonder meer:
Mono Lake is meer dan 1 miljoen jaar geleden ontstaan, het is een van oudste meren van heel Noord-Amerika. Het heeft een oppervlakte van ruim 150 km². Een van de meest opvallende kenmerken is de aanwezigheid van vreemd gevormde kalksteentorens in het water en op de oever. Deze torens worden tufa’s genoemd.
Het ontstaan van de tufa’s
Gedurende het lange bestaan van het meer, zijn er grote hoeveelheden mineralen en zout vanuit de omringende bergen het water ingestroomd. De enige natuurlijke manier waarop het water weer verdwijnt, is verdamping. De mineralen en het zout blijven daarbij achter, en daardoor is het water nu 2,5 maal zo alkalisch en maar liefst 8 keer zo zout als zeewater.
Onder de bodem van het meer bevinden zich zoetwaterbronnen. Het zoete water bevat veel calcium, en dit vermengt zich met het zoute water in het meer. Het calcium verbindt zich met het zout, en deze combinatie slaat op de bodem neer in de vorm van kalksteen. Het duurt vele jaren voordat op deze manier een tufa is gegroeid. De torens in het zuidelijke deel van het meer zijn naar schatting 200 tot 900 jaar oud.
We zijn tot aan de tufa’s geweest, en hebben een paar foto’s gemaakt, het ziet er heel bijzonder uit, alleen is er 1 nadeel. Het meer stinkt!!! Echt heel vies! Je merkt het pas als je op 2 meter afstand bent. We zijn dus niet erg lang gebleven... :)
Omdat we toch in de buurt zijn hebben we een bezoek gebracht aan Bodie, een spookstadje vanuit de goudzoekerstijd. Hier is erg veel goud gevonden en in de glorietijd woonden hier 10000 mensen. Een groot deel is verwoest door een brand, een jogetje kreeg voor zijn verjaardag geen ijsje en toen werd hij zo boos dat hij naar huis ging en zijn matras aan heeft gestoken, praktisch heel Bodie is toen afgebrand.
Het is 1 van de weinige stadjes die nog in oude staat is, dat wil zeggen niet gerenoveerd. Er staan nog ongeveer 100 huizen.
We hebben hier rondgelopen, in sommige gebouwen mocht je naar binnen, leuke ervaring rijker!
Na Bodie zijn we op zoek gegaan naar een camping in Lee Vining, we wisten dat er 1 zat en daar zitten we dus nu. Tentje opgezet, hamburgers zelf gebakken op ons o zo goed werkende colemanbrandertje, broodje erbij, sla en als toetje citroencake.
Morgen wordt een lange dag, we moeten veel kilometers/miles maken om bij het volgende park te komen, onderweg is alleen Tonopah, een zilverdelfstadje, als we tijd hebben gaan we daar wel even kijken.
Ook gaat het weer omslaan, het kan best zijn dat het morgen sneeuwt op de Tioga pas en dan gaat hij dicht, we hebben dus gewoon geluk dat we er vandaag overheen zijn gegaan! Zowiezo is de voorspelling dat het ‘s nachts koud gaat worden dus we hebben al besloten dat odra het onder de 2 graden gaat, we een hotel opzoeken, maar eigenlijk is kamperen veel leuker, elke campeerplaats heeft een eigen picnickbankje en een bbq, en je hebt geweldige uitzichten, terwijl je in een hotelkamer opgesloten bent en er meestal weinig te zien is.
Morgen dus op weg naar canyonlands, dit moet in 2 dagen, lukt niet in 1.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
