maandag 18 juni

Het was behoorlijk warm vannacht en we zijn weer terug op 9 uur tijdsverschil, dus erg vroeg wakker, half 6 vandaag!
Gelukkig was de zon nog niet echt aanwezig dus in een erg aangename temperatuur ontbeten, we hebben oud brood in de koekenpan omgetoverd tot tosti’s.

Omdat de temperatuur en de UV straling nog steeds erg hoog zijn en het wordt alleen maar erger, hadden we gisteravond besloten om dat vanochtend zo vroeg mogelijk iets te ondernemen.

Het is de Waterholes Slot Canyon geworden:
Een bijzondere soort van ravijnen die voorkomen in het Zuidwesten van Amerika zijn de Slotcanyons. Het woord ‘slot’ betekent ‘smalle gleuf’ dus een slot canyon is een kloof met hoge wanden, die erg dicht bij elkaar staan. De meeste van deze canyons zijn gevormd in droge gebieden, waar af en toe heftige overstromingen (flashfloods) voorkomen. Tijdens een flashflood schuurt het water met steen en ander puin door de zachtere rotslagen heen, waardoor de smalle kloven ontstaan.
Bij de plaats Page liggen een aantal slot canyons die open zijn voor toeristen. De Upper en Lower Antelope Canyons worden heel druk bezocht, maar het gelijksoortige Water Holes Slot Canyon is nog vrij onbekend, en dus ook een stuk rustiger
De canyon heet “Water Holes” omdat er diverse waterpockets in de canyon voorkomen, dit zijn holle plekken in de rotsbodem waarin zich soms water verzameld. Als het geregend heeft komen er veel waterpoelen en modderige plekken voor. Na een wat langere droge periode kan de canyon ook helemaal droog zijn.

Als je de Canyon wilt bezoeken heb je een Navajo Tribal Permit nodig, die konden we halen in het dorpje Lechee, bij het Navajo Chapter House. Gelukkig hadden we de route beschrijving, want het gebouwtje zat wat verstopt. Het ging open om 8 uur, dus wij waren er om 1 over 8. Vijf minuten later en 10 dollar lichter waren we in het bezit van de permit dus op weg naar de parkeerplaats, permit op het dashbord en via de cairnstones (indiaanse wegwijsstenen) gingen we op zoek naar waar we konden afdalen in de canyon. Het was wat lastig, ik schat ongeveer 25 meter naar beneden klauteren, maar gelukkig was er genoeg houvast dus het ging goed!

Het is echt een geweldig leuke slotcanyon, al die kleuren, en achter elke bocht wordt je weer verrast met nog meer mooie dingen, er zitten 2 nauwere passages in, wel was het wat zwaar door het mulle zand. Hier is vast lang geen flashflood geweest want alles was krukdroog.
We hebben 2 soorten hagedissen gezien, 1 soort met kleuren die zich aanpasten en een ander, groter soort.

We zijn heen en terug 2 uur onderweg geweest, de terugklauterpartij omhoog werd gelukkig iets makkelijker omdat Albert een andere weg zag. We waren blijkbaar op de moeilijke manier naar beneden gekomen, over 2 rotsblokken heen gegleden en ik vroeg me al af hoe ik daar weer omhoog zou komen, maar dat hoefde dus niet.

We mochten niet onder de brug door, maar hebben daar nog wel even gekeken, want er ligt daar een auto tussen 2 rotsblokken in en dat moest ik even zien :)

En toen was het half 11, alweer 100 graden F, dus even naar Lake Powell gereden en daar wat rondgekeken. Ook zijn we nog doorgereden naar Lone Rock, o te kijken of we met de auto op het strand konden komen. De Ranger waarschuwde wel dat de zandwegen erg mul waren dus oppassen. Je zit zo vast daar….We zijn eerst maar even op de parkeerplaats gaan kijken en jawel: er zat al een auto vast, die hadden ook de slechtste weg genomen, met een gewone auto. Verderop lagen betere wegen, alleen het waaide nogal, met bijbehorend zand, dus we zijn lekker richting camping gegaan. Eerst nog even onze nieuwe hobby beoefend: winkelen in koude winkels.

Vanmiddag zijn we even wezen zwemmen, lekker badje hier, wel binnen, maar met airco. Ook de hottub even geprobeerd maar die was erg heet.

Straks nog even naar de Safeway voor eten en even bedenken wat we morgen gaan doen.

Vandaag gereden: 50 mile