donderdag 9 juni

Vandaag naar Lake City via de Black Canyon of the Gunnisson:
Black Canyon of the Gunnison, is het op 2 na kleinste Natonale park in Amerika.
Het ligt in het midwesten van de staat Colorado en is een van de steilste, donkerste en meest ruige canyons. De canyon bestaat uit zwart lavagesteente waarin de Gunnison rivier zich 2 miljoen jaar lang zijn weg uitsleet. De rots die overbleef bestaat uit keihard donker bruin gesteente waar smalle stroken bijna witte rots doorheen lopen. In de rivier zijn een drie tal dammen gebouwd die de woeste wilde rivier in kracht afremmen.
De canyon is aan twee zijden te bekijken, de noord zijde die je via Crawford kunt bereiken en de zuidzijde die die je via state 50 kunt bereiken.
Wij deden de zuidzijde, deze is het populairste en drukst bezocht. Je kunt via meerdere uitkijkpunten de canyon bekijken, die is op het smalste punt 350 meter breed is, terwijl de canyon op dit punt zo'n 500 meter diep is.
Doordat de canyon vrij smal is en de rots donker bruin, is het vrij donker.
Het beste bezoekmoment is dan ook midden op de dag als de zon op het hoogste staat. Het was een prachtgezicht, de donkere steile wanden met de lichte strepen erdoor, de rivier die onder in de canyon als een smalle streep te zien is en de overkant van de canyon die een stuk lager ligt.

Oorspronkelijk was de canyon 80 kilometer lang, maar de bouw van drie dammen heeft ervoor gezorgd dat een groot gedeelte is overstroomd. Slechts 20 kilometer van de canyon verkeert nog in de oude staat, maar dit gedeelte is wel het diepste en mooiste stuk.

We zagen nog 2 golden eagles rondvliegen en even later een red-tailed hawk, maar het blijft moeilijk om ze goed op de foto te krijgen, meestal vliegen ze langs de rotswanden en hebben praktisch dezelfde kleur.

Toen door naar lake City via de Silver Threath National Scenic Byway:
125 jaar geleden reisde men per koets en lastwagens om de mijnen en steden te bereiken langs deze route. Lake City en Creede waren de centra van de zilver en goud koorts van de late 1800’s. De wegen naar deze steden en mijnen waren essentieel voor de groei van dit gebied.
Naast prachtige uitzichten vindt men hier historische gebouwen, wandelpaden, watervallen, unieke geologie, campings, picknick plekken, en wild, zoals verschillende soorten herten, bevers, marmotten, bruine beren, trekvogels…
De Byway varieert van lieflijk te rijden rechte wegen tot haarspeldbochten, en heeft 2 hoge bergpassen: Spring Creek Pass, op 10,901 feet, en Slumgullion Pass, op 11,530 feet.
De noord zijde van de Slumgullion Pass heeft een klim van 9.4%, waardoor het de steilste weg in de staat is.
Wij gaan overnachten in Lake City, opgericht in 1875 door pioniers.
Sommige door pioniers opgerichte nederzettingen bestonden maar een paar jaar, maar Lake City bestaat nog steeds, en richt zich tegenwoordig op het toerisme.
Je vindt hier over 200 historische gebouwen, elk gebouw met zijn eigen verhaal.


We hebben hier afgesproken met Faye, een vrouw die we 2 jaar geleden tegen zijn gekomen op 1 van de reizen en zij woont en werkt hier.
Toen we aankwamen op de camping waren ze al op de hoogte van onze komst en ze moesten Faye direct bellen ls we waren aangekomen. De tent stond net en toen was ze er ook al. Ze was erg blij met onze komst en had al voor gidsen van de omgeving gezorgd. (wij hadden een mooi delfts blauw bordje voor haar meegenomen en daar was ze erg blij mee)
Ze heeft morgen vrij genomen om met ons de Alpine-loop te gaan doen en vanavond heeft ze ons mee uit eten genomen en ook voor morgen heeft ze al een leuk restaurantje uitgekozen.
We hebben nog een soort rondtour door het dorp gehad, veel oude huizen met veel historie. Er zijn zelfs 2 begraafplaatsen hier omdat de rijkere mensen hun doden niet wilden begraven op de “oude”1 jaar jongere begraafplaats waar ook de hoeren en de gokkers liggen.
Onderweg terug kwamen we nogal wat wild tegen, deer, ook een mannetje met beginnend gewei, en yellow-belied marmotten, deze beleven netjes zitten :)
Nu het mindere nieuws: er loopt hier een bruine beer rond met 2 jongen, we moeten alles uit het zicht leggen en de camping is in de wandelroute, dus het kan nog spannend worden.

Morgen blijven we hier, en waarschijnlijk krijgen we een mooie dag met veel atuurschoon!