maandag 27 mei
Door: Lyan
Blijf op de hoogte en volg Albert en Lyan
28 Mei 2013 | Verenigde Staten, Everett
Ondanks slapen in een hotel was ik om 5 uur wakker. Computer aan en even gezellig met Sil geskypt. Toen ik even buiten ging roken was het even slikken, het regende echt pijpenstelen! Het was zwaar bewolkt. We wisten dit al want het was op het nieuws: 100% regen en de verwachting was een halve inch regen vandaag. Het zou ook niet stoppen…
Toch maar vastgehouden aan ons reisdoel: Mount Sint Helens:
Mount Saint Helens is een thans nog 2550 m hoge vulkaan in Skamania County WA. De vulkaan is vooral bekend vanwege de verwoestende uitbarsting in 1980, waarbij tientallen mensen omkwamen en een groot deel van de berg instortte. Voorheen bereikte de top 2950 meter. De berg maakt deel uit van de Cascade Range. Net als de meeste andere vulkanen in deze bergketen is Mount Saint Helens een stratovulkaan. Hij staat bij de Klickitat-Indianen bekend als 'Louwala-Clough', wat "rokende of vuurberg" betekent. In het Engels is de berg door George Vancouver vernoemd naar zijn vriend, de Britse Alleyne FitzHerbert, eerste baron St Helens, nadat een Brits team het gebied in de 18e eeuw in kaart had gebracht.
Bij de uitbarsting van 18 mei 1980 vormde zich een 10 km hoge eruptiekolom. De uitbasting was de eerste sinds 123 jaar. Dit was de meest dodelijke en verwoestende vulkaanuitbarsting in de geschiedenis van de Verenigde Staten. Bij de uitbarsting kwamen 57 personen om het leven en raakten 200 huizen, 47 bruggen, 24 km spoorweg en 300 km weg vernield. De uitbarsting werd voorafgegaan door een beving van 5,1 op de schaal van Richter. Een grote pyroclastische wolk (gloedwolk), met een temperatuur van rond de 500 graden Celsius, verwoestte alles op zijn weg naar beneden. Er ontstond een flinke krater (caldera). Tot in de wijde omtrek werden de bomen platgegooid en de omgeving werd "gezandstraald" over een oppervlak van ca. 600 km². Onbeschermde personen die door deze pyroclastische stroom werden overvallen werden binnen enkele tellen levend gekookt. Als de vulkaan niet in een zeer dunbevolkt gebied had gelegen had het aantal slachtoffers enorm kunnen zijn. De vulkaan was al lang niet meer actief geweest, maar sinds zijn 'ontdekking' in de 18e eeuw noteerde men enkel wat kleinere uitbarstingen.
in de maanden voor de uitbarsting van werd de berg al in de gaten gehouden door de United States Geological Survey (USGS) en werden er mensen geëvacueerd. Op de ochtend van 18 mei 1980 rapporteerde David A. Johnston, een vulkanoloog bij de USGS, als eerste dat de uitbarsting was begonnen. Enkele tientallen seconden daarna werd hij op zijn veilig geachte observatiepost op 10 km (!) afstand gedood door de pyroclastische wolk.
In september 2004 begon de berg opnieuw te roken, maar een grote uitbarsting bleef achterwege. Op 8 maart 2005 stootte de vulkaan een ruim 10 km hoge wolk van as en stoom uit, waarna een lichte aardbeving volgde met een kracht van 2,5 op de schaal van Richter.
In het Visitor centrum wordt een film gedraaid over de uitbarsting, als je deze beelden ziet besef je pas waar je bent en wat een vulkaan kan doen….
We zijn boven bij het observatorium geweest, maar de vulkaan was praktisch niet te zien door de laaghangende bewolking. Wel was er nog genoeg van de schade te zien, afgebroken bomen, waar de lava langs is gelopen enz. Verder was het er erg nat en koud! We hadden al zoiets verwacht, want bij het eerste visitor center vertelde de ranger al dat Mount St Helens niet meer dan 100 dagen per jaar echt te zien is...
Toen verder naar Seattle. De reis verliep voorspoedig, alleen wisten we niet precies waar de 5 dicht was, er is daar een brug in de rivier gestort. Toen we in de buurt van Seattle kwamen bleek dat we hier helemaal niet langs zouden komen, dus we krijgen daar geen last van.
Het bleef maar regenen dus we zijn naar de KOA gereden met de vraag of ze een cabin hadden. Nee, dus. We hebben dus onze plek maar geannuleerd, want anders is alles weer nat. Heel geschikt is wel dat we een refund krijgen teruggestort! Dus toen maar op zoek naar een hotel, we zijn nog een stukje doorgereden zodat we morgen geen last krijgen van het verkeer van Seattle, en we zitten nu in een motel6 in Everett.
En...omdat we in een hotel slapen, kunnen we niet koken, dus moesten we noodgedwongen uit eten, hihi, naar de Danny's aan de overkant. op zich geen straf....
Morgen naar Lake Osyoos via North Cascades NP
Vandaag gereden: 326 mijl (het totaal tot nu staat op 2771 kilometer)
Toch maar vastgehouden aan ons reisdoel: Mount Sint Helens:
Mount Saint Helens is een thans nog 2550 m hoge vulkaan in Skamania County WA. De vulkaan is vooral bekend vanwege de verwoestende uitbarsting in 1980, waarbij tientallen mensen omkwamen en een groot deel van de berg instortte. Voorheen bereikte de top 2950 meter. De berg maakt deel uit van de Cascade Range. Net als de meeste andere vulkanen in deze bergketen is Mount Saint Helens een stratovulkaan. Hij staat bij de Klickitat-Indianen bekend als 'Louwala-Clough', wat "rokende of vuurberg" betekent. In het Engels is de berg door George Vancouver vernoemd naar zijn vriend, de Britse Alleyne FitzHerbert, eerste baron St Helens, nadat een Brits team het gebied in de 18e eeuw in kaart had gebracht.
Bij de uitbarsting van 18 mei 1980 vormde zich een 10 km hoge eruptiekolom. De uitbasting was de eerste sinds 123 jaar. Dit was de meest dodelijke en verwoestende vulkaanuitbarsting in de geschiedenis van de Verenigde Staten. Bij de uitbarsting kwamen 57 personen om het leven en raakten 200 huizen, 47 bruggen, 24 km spoorweg en 300 km weg vernield. De uitbarsting werd voorafgegaan door een beving van 5,1 op de schaal van Richter. Een grote pyroclastische wolk (gloedwolk), met een temperatuur van rond de 500 graden Celsius, verwoestte alles op zijn weg naar beneden. Er ontstond een flinke krater (caldera). Tot in de wijde omtrek werden de bomen platgegooid en de omgeving werd "gezandstraald" over een oppervlak van ca. 600 km². Onbeschermde personen die door deze pyroclastische stroom werden overvallen werden binnen enkele tellen levend gekookt. Als de vulkaan niet in een zeer dunbevolkt gebied had gelegen had het aantal slachtoffers enorm kunnen zijn. De vulkaan was al lang niet meer actief geweest, maar sinds zijn 'ontdekking' in de 18e eeuw noteerde men enkel wat kleinere uitbarstingen.
in de maanden voor de uitbarsting van werd de berg al in de gaten gehouden door de United States Geological Survey (USGS) en werden er mensen geëvacueerd. Op de ochtend van 18 mei 1980 rapporteerde David A. Johnston, een vulkanoloog bij de USGS, als eerste dat de uitbarsting was begonnen. Enkele tientallen seconden daarna werd hij op zijn veilig geachte observatiepost op 10 km (!) afstand gedood door de pyroclastische wolk.
In september 2004 begon de berg opnieuw te roken, maar een grote uitbarsting bleef achterwege. Op 8 maart 2005 stootte de vulkaan een ruim 10 km hoge wolk van as en stoom uit, waarna een lichte aardbeving volgde met een kracht van 2,5 op de schaal van Richter.
In het Visitor centrum wordt een film gedraaid over de uitbarsting, als je deze beelden ziet besef je pas waar je bent en wat een vulkaan kan doen….
We zijn boven bij het observatorium geweest, maar de vulkaan was praktisch niet te zien door de laaghangende bewolking. Wel was er nog genoeg van de schade te zien, afgebroken bomen, waar de lava langs is gelopen enz. Verder was het er erg nat en koud! We hadden al zoiets verwacht, want bij het eerste visitor center vertelde de ranger al dat Mount St Helens niet meer dan 100 dagen per jaar echt te zien is...
Toen verder naar Seattle. De reis verliep voorspoedig, alleen wisten we niet precies waar de 5 dicht was, er is daar een brug in de rivier gestort. Toen we in de buurt van Seattle kwamen bleek dat we hier helemaal niet langs zouden komen, dus we krijgen daar geen last van.
Het bleef maar regenen dus we zijn naar de KOA gereden met de vraag of ze een cabin hadden. Nee, dus. We hebben dus onze plek maar geannuleerd, want anders is alles weer nat. Heel geschikt is wel dat we een refund krijgen teruggestort! Dus toen maar op zoek naar een hotel, we zijn nog een stukje doorgereden zodat we morgen geen last krijgen van het verkeer van Seattle, en we zitten nu in een motel6 in Everett.
En...omdat we in een hotel slapen, kunnen we niet koken, dus moesten we noodgedwongen uit eten, hihi, naar de Danny's aan de overkant. op zich geen straf....
Morgen naar Lake Osyoos via North Cascades NP
Vandaag gereden: 326 mijl (het totaal tot nu staat op 2771 kilometer)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
