zondag 15 juni

We hebben hele stille buren op de camping, of zoals we in Groningen wel zeggen, een dooie boudel.... In ieder geval willen ze hier wel heel zeker zijn van het feit dat ze niet meer opstaan, want tegen 9 uur gaan de sprinklers aan en die blijven de hele nacht aan. Mocht er 1 zijn die het overleefd heeft dan verdrinkt hij of zij wel.

Vanochtend vroeg op! Om half 5 ging de wekker. Koffie gedronken en op weg naar de House Rock Valley Road, waar het vertrekpunt voor de Wave ligt. We vertrokken in het donker, zonsopgang zou zijn om 06.10. Helaas vond een konijntje het nodig om voor onze auto over te steken, dat is niet goed gegaan… De coyote die hetzelfde deed even later, zagen we gelukkig wel.

Tegen 06.30 waren we op de parkeerplaats. Een deel van de permit in de auto gelegd, ontbeten, water en Gatorade in de rugtassen gedaan en iets na 7 uur gingen we dan aan de wandeling beginnen. 3 meisjes uit San Diego sloten zich bij ons aan. We hadden de route al in de GPS staan, er was iemand van het Amerika Forum zo goed geweest om deze route met anderen te delen en wij waren daar erg blij mee.

Eerst het trailregister getekend en toen de Wash in, op naar de Wave: In het uiterste noorden van Arizona ligt een zeer uitzonderlijk gevormd rots landschap met de naam “The Wave” . Je ziet hier een versteende golf van Navajo Sandstone, met rode, roze en gele kleuren afkomstig van mineralen en oxidanten die hier via het grondwater in de steenlagen zijn doorgedrongen.

The Wave is maar klein, iets minder dan een halve hectare groot. Het is een onderdeel van de Coyote Buttes North. Het is een zeer kwetsbaar stukje natuur en daarom heeft de BLM (de beheerder) bepaald dat dit gebied per dag door slechts 20 mensen mag worden bezocht. De permit wonnen we in de loterij, waaraan je moet meedoen als je dit gebied wilt bezoeken.

De afstand vanaf de parkeerplaats tot aan de Wave is 3 mijl (4,8 km), door een landschap zonder schaduwplekken, en vrij zwaar door de hitte. Je moet dan ook minimaal 4 liter water per persoon meenemen om het veilig te houden. Er is geen pad, je moet zelf je weg zoeken.

De wash viel wel mee, maar zodra je hieruit moet, kom je direct al bij een vrij stijl pad met stenen, daarna kom je van alles tegen, diep zand, zowel omhoog als omlaag, slickrock, omhoog gaat wel, maar naar beneden is een ramp, brainrocks, bijna niets is horizontaal.

Tegen 09.00 uur waren we dan bij de Wave en ik moet zeggen: het is echt prachtig. Helaas lag 1 deel in de schaduw en de andere kant in de zon, maar het is er echt prachtig.

Toen moesten we weer terug. De heenreis viel qua temperatuur wel mee, bij de start was het zelfs nog koud. Tegen kwart voor 10 dus absoluut niet meer. Met de brandende zon op ons hoofd zijn we de uitdaging maar weer aan gegaan en tegen 11.20 waren we terug bij de auto. Onderweg kwamen we nog mensen tegen die toen pas begonnen. Ik zou het niet meer gedaan hebben om die tijd.

We hadden in totaal 8,5 liter water en gatorade bij ons, niet alles is opgegaan. Ook nog wat energybars, die waren wel op.

Het was een zware tocht, maar gelukkig was het maar een graad of 30 en niet zoals verwacht 40, ik weet niet of het me dan gelukt was.

Terug op de camping hebben we even gedoucht en vooral ik ben een beetje op voor vandaag.

We hebben nog gekeken bij de Animal Sanctuary die hier zit maar hadden geen zin in een tour van anderhalf uur.

Zo naar de Mexicaan, er zit hier een goede. Je kan geen eten maken, want het waait met windstoten van 80 km per uur en dat red zelfs ons kookstelletje niet!

Morgen naar de Kolob Canyon (achterkant van Zion)

Vandaag gereden 100 mijl