dinsdag 17 juni

Vannacht heerlijk geslapen, niet meer een tent die steeds tegen je hoofd aan waait en een lekker temperatuurtje door de airco. Neemt niet weg dat ik kamperen toch nog steeds leuker vindt dan een hotelkamer. In een hotel ga je op je kamer, doet de tv aan en bent afgesloten van de buitenwereld, als je kampeert dan blijf je buiten, spreekt leuke mensen, ziet meer, eigenlijk vermaak je je prima. Behalve als het maar blijft waaien, dus….

Vanochtend had ik wel een vreemd probleem: ik heb 2 vochtcollecties in mijn ooghoeken. Geen idee wat het is, heb al gegoogeld, de naam is periorbitaal oedeem. Wat je eraan kan doen weet ik niet, ook niet hoe het is ontstaan. Omdat ik verder nergens last van heb wacht ik maar af tot het over gaat. Voor nu alleen maar een beetje koelen met ijswater.

Vandaag zijn we naar Snow Canyon geweest: 180 miljoen jaar geleden was een groot deel van wat nu Utah is bedolven onder een dikke laag zand. Door het enorme gewicht werden de onderste lagen samengedrukt en de rotslagen die daardoor gevormd werd heen nu Navajo Sandstone. Het heeft een hele lichte kleur, vooral witte en oranje tinten. Water, vorst en wind hebben canyons uitgeslepen in de rotslagen, een van die canyons is nu bekend als Snow Canyon State Park. Tot twee keer toe is lava door deze canyon gestroomd; de eerste keer was 2,5 miljoen jaar geleden, de tweede keer 10.000 jaar geleden. Je treft in het park op diverse plaatsen hele donkere basaltlagen aan. De naam van het park heeft niets met sneeuw te maken maar is vernoemd naar de 19e eeuwse pioniers Lorenzo en Erastus Snow.
Het park is maar 30 km² groot en heeft twee toegangen, een in het noorden en een in het zuiden. De parkweg die beide toegangen met elkaar verbindt, is 7 mijl lang.

Leuk parkje, lang niet zo mooi als de Valley of Fire, maar leuk om te doen. Je kan ook door een lavalaag lopen die onder de grond verder stroomde terwijl de bovenlaag al gestolt was. Ook was er een hele kleine slotcanyon, Jenny’s Canyon, meer een scheur tussen 2 rotsen. Geen mooie kleuren, want er valt weinig licht in.

De toegangsweg vanuit St. George loopt door prachtige villawijken, allemaal afgeschermd met buitenmuren en een portier bij de ingang. Het zag er zeer verzorgd uit! Zelfs de rotonde die we tegenkwamen was werkelijk prachtig!

In St. George hadden we gisteren een Kohl’s gezien, ik heb daar wel eens leuke kleren gezien en omdat er toch tijd over was hebben we daar nog even gekeken. We zijn met lege handen weer buiten gekomen.

Ook in Mesquite hebben we nog een rondje gereden om eens te zien hoe het er nou eigenlijk uitziet en dat viel ook niet tegen. De drankvoorraad moest ook nog even aangevuld en we hebben voor thuis een fles Moonshine gekocht. Omdat dat niet allemaal in een plastic flesje past hebben we er maar een beetje uitgedronken. Dat viel niet tegen!

De middag hebben we doorgebracht met zwembadliggen. De wind was weer goed aanwezig, maar dat maakt niet uit met deze temperaturen.

Verder hebben we weer lekker gegeten in het buffetrestaurant. Voor 30 dollar met zijn 2en zoveel eten als je maar wilt, en vandaag was er New York Steak en Filet Mignon, heerlijk mals! Het was ook erg druk, veel drukker dan gisteren.

Morgen gaan we Jan en Alida treffen en samen naar de Valley of Fire. Daarna snel naar Las Vegas want we moeten onze kaarten voor KA voor 3 uur ophalen. Helaas was de ticketbalie de eerste dag dat we in Vegas waren gesloten, anders hadden we ze toen al gehaald.

Vandaag gereden: 100 mijl