woensdag 10 maart 2010

We hebben Wifi dus direct maar 2 verslagen erop zetten.

Woensdag 10-03:
Vanochtend maar wat vroeger opgestaan, want we moeten aan de reis.
Eerst lekker gedouchd, toen weer naar het buffet (2 voor 1) en even gerookt buiten voor het Casino. Dan valt op dat Freemontstreet net even anders is als de strip. Je ziet junks lopen en zwervers, de een bietst een peuk van je (niet erg) maar de junk die bekijkt al of je tas niet te pakken is. Ook gisteren werden we door de meneer van de time-sharing al gewaarschuwd: absoluut ‘s avonds niet lopend van freemontstreet afgaan. Buiten die straat is het gewoon gevaarlijk!

Verbaasd hebben we ons over het aantal mensen dat “s morgens om half 8, en ook om 9 uur nog aan de cocktails zit achter de gokkasten de andere gokfaciliteiten. Het is er niet zo druk als ‘s avonds maar er zit nog genoeg.
De ene helft is op weg naar het ontbijt en de andere helft moet nog slapen. Las Vegas gaat echt 24 uur per dag door, niets is gesloten.

En toen op weg naar de Valley of Fire. We hebben dit park ook al gedaan in 2007, maar er is een grote kans dat het dit jaar nog gesloten wordt, het is een State Park en door de bezuinigingen worden de State Parks gekort op de subsidies en dit is dus een van de parken die daardoor dicht gaat.
Onderweg naar de valley of Fire nog even langs de Fireworks shop gegaan. Daar verkopen ze alles op gebied van vuurwerk, de grootste pijlen en knallende dingen. Ik wilde een foto maken maar dat mocht niet. Ook de cigaretten zijn er erg goedkoop dus direct maar even wat meegenomen. En Albert had de vorige keer erg lekkere beef-jerkey gekocht daar dus deze keer ook maar meegenomen.


Valley of Fire is 186 km² groot. Het gebied kreeg al in 1935 de status State Park; het is daarmee het oudste State Park van de staat Nevada. Het park kent een woestijnklimaat, het regent er maar sporadisch en tijdens de zomermaanden worden regelmatig temperaturen rond de 40º Celcius bereikt. Soms kan het zelfs 48º Celcius worden. ’s Nachts koelt het vaak flink af. Tijdens de winter ligt de gemiddelde temperatuur tussen 3º en 16º Celcius. De beste jaargetijden om het park te bezoeken zijn de lente en de herfst.
Het landschap van Valley of Fire State Park is op dezelfde manier ontstaan als dat van de Red Rock Canyon National Conservation Area. Vroeger bevonden zich hier enorme zandduinen, die bedekt werden door andere zandlagen. Het enorme gewicht zorgde ervoor dat de onderste lagen versteenden. Miljoenen jaren later kwamen de versteende lagen weer aan de oppervlakte, en werden zo blootgesteld aan de krachten van wind- en watererosie. Hierdoor zijn allerlei prachtige, grillige vormen ontstaan. De ijzerhoudende mineralen in het zandsteen kwamen in aanraking met de lucht, en zijn daardoor gaan oxideren. De rotsen hebben hieraan hun rode, gele en roze kleuren te danken; vooral tijdens zonsopgang en zonsondergang komen de kleuren erg mooi uit. Het park heeft hieraan de naam “Valley of Fire” te danken.
We hebben een wandeling gemaakt door de “mouse-tank”, erg mooi. Ook verderop is het erg mooi, je ziet dan verschillende rotsen in verschillende kleuren (rainbow valley)
Toen door naar Zion NP. Hier hebben we een overnachting geboekt. Een behoorlijk luxe kamer met een zitgedeelte en een slaapgedeelte, beiden met tv. De lodge ligt op loopafstand van de ingang naar Zion NP. Vanaf het balkon heb je zich op de rivier en de hoge rotsen, die nu wel erg speciaal zijn door hun rode kleur met sneeuw erop.
Vanaf Las Vegas bereikt de interstate 15 via het casinostadje Mesquite en het ravijn van de Virgin River na St George de Highway 9, die de toegang vormt tot het eerste wereldberoemde natuurgebied Zion.
Zion NP ligt in het zuidwesten van de staat Utah en op een hoogte van 1115 tot 2600 meter.
In het hart van het 600 km2 grote park ligt de door de Virgin River uitgeslepen 24 km lange Zion Canyon met zijn meer dan 900 meter hoge rotswanden. Het ravijn is uitgeslepen door de Virgin River, en dankzij die rivier heeft Zion Canyon nu rijk gevarieerde flora en fauna. Als in het voorjaar de sneeuw in de bergen smelt, voert de Virgin River grote hoeveelheden puin en sediment af. Daardoor is het erosieproces dat Zion Canyon en de diverse zijdalen heeft gevormd, nog steeds volop gaande. Dit proces is vermoedelijk 13 miljoen jaar geleden begonnen. Het Carmelkalksteen is ongeveer 120 miljoen jaar oud!
Het meest bezochte gedeelte van Zion National Park is Zion Canyon..
Buiten de kloof bestaat het Zion NP nog uit 2 andere delen. Vanaf de I-15 voert ten zuiden van Cedar City de Kolob Canyon road nog eens 8 km verder door de noordwestelijke Kolob Section van het natuurreservaat. Dit is een uiterst woest, door kloven en breuken getekend landschap, dat met de Zion Canyon weinig gemeen heeft.
Midden door het derde deel van het park loopt de Higway 9. Aan het eind van een 1700 m lange tunnel begint de 1,6 km lange Canyon Overlook Trail.
Langs de hoofdwegen toont het park zijn door weer en wind getekende gezicht. Rotsige torens, pilaren en als een stapel pannenkoeken over elkaar heen geschoven stenen platen maken van dit landschap een soort avonturenspeelplaats.
We hebben inmiddels al een stuk van Zion gezien, Zion Canyon, het stuk die na 31-3 niet met de auto te bezoeken is. Alleen in de wintermaanden mag je hier met eigen auto de Scenic Way doen, de rest van het jaar rijden er shuttle bussen. Zion is erg mooi, erg hoge rotsen, overal watervallen van het smeltende sneeuw. We hebben een heel klein beetje sneeuw gehad vandaag, verder is het hier een graad of 3, niet super koud. Er liepen onderweg wat herten en een verdwaald eekhoorntje hebben we ook nog gezien.
Nu eerst eten, en dan morgen richting Bryce Canyon en als alles meezit kunnen de dan de Cottonwood Canyon road gaan doen, alles afhankelijk van de weersomstandigheden.We hebben juist daarom een 4wd SUV uitgekozen. Er zitten geen winterbanden onder dus we zien morgen wel of het haalbaar is......