woensdag 30-09-2009

Woensdag 30-09-2009

Na een heftige nacht met enorm veel wind en regenbuien werden we tegen 6 uur wakker en zijn er maar uit gegaan.
Het was koud in Cedar City, dus snel een broodje gegeten, en omdat het een paar dagen 0 graden Celcius of kouder wordt hebben we besloten om vanavond in een hotel te gaan en voor morgen hebben we een cabin besproken op de Koa-camping in Moab.
Voordat we weggingen hebben we op de camping nog even een foto gemaakt van de enorme motorhomes waar de oudere Amerikanen mee op vakantie gaan. Ze zijn zeker wel een meter of 12 lang en ze hangen de auto er dan achter. Die auto zijn meestal ook SUV’s, dus geen autootje! We zijn inmiddels tot de conclusie gekomen dat alle gepensioneerde Amerikanen of een mega-motorhome bezitten met een enorme Suv erachter, of een motor. Ze trekken op die manier werkelijk heel Amerika door.

Vandaag hebben we ongeveer 400 kilometer afgelegd.
We hebben de Scenic Byway 12 gedaan. Deze voert door de Red Canyon en langs de Bryce Canyon, (die we niet hebben bezocht, waren we vorig jaar al geweest)
Het hele gebied heet Dixie Forest, en de natuur verandert onder het rijden. Het laatste stuk is op dit moment helemaal gehuld in herfstkleuren, de berken hebben een prachtige gele kleur.
Boven in de bergen, waar we op een scenic view stonden, begon het al te sneeuwen. Niet echt veel en heel fijn, maar hogerop in Utah sneeuw het inmiddels echt, vandaag 15 centimeter sneeuw
Onderweg nog wat herten gezien, maar steeds te laat om op de foto te zetten.

Toen op naar de Capitol Reef:
Het langgerekte Capitol Reef National Park bestaat uit twee delen. In het noorden ligt Cathedral Valley, een woestijnlandschap met daarin hoog uitstekende zandstenen rotsen die door hun vorm aan kathedralen doen denken. Het voornaamste geologische fenomeen in het zuiden is de Waterpocket Fold, een rechte, 160 kilometer lange plooi in de aardkorst. De immense wanden van deze plooi bestaan uit rotslagen die zijn gevormd tijdens verschillende geologische tijdperken. Die wanden zijn door krachten in de aardkorst helemaal schuin gedrukt, waardoor de verschillende rotslagen zichtbaar zijn geworden. Midden tussen de kale rotsen vind je ook nog een prachtig begroeid gebied rondom de Fremont River. Mormoonse kolonisten hebben hier vroeger een nederzetting gesticht, waar zij gewassen teelden en boomgaarden aanlegden.

Als je er doorheen rijdt, dan zie je enorme wanden van rotsen, met heel veel stenen eronder die er al af waren gevallen, je bent bijna blij als je weer onder zo’n wand weg bent......Wel erg interessant zijn de verschillende kleuren, eerst rood, dan een paar bochten verder was de kleurstof zeker op, want dan is alles grijs....en dan weer groen, en dat verschilt per bocht weer.....

Na Capitol Reef hebben we een hotel gezocht, want de hotels zijn soms zomaar vol en de volgende is dan weer een 80 miles verder....en dan is het maar de vraag of er plek is want het is een vrij drukke omgeving hier met al die parken in de omgeving.

Nadat we dus de kamer hadden betaald, was het 3 uur en het Goblin State park ligt op een 50 kilometer van hier dus die hebben we vandaag bezocht, scheelt weer in tijd morgen.
Goblin Valley is een klein State Park, dat ongeveer 2 mijl lang en 1 mijl breed is. In de vallei staan duizenden wonderlijk gevormde rotsfiguren, de meesten zijn niet meer dan 2 of 3 meter hoog. In 1949 heeft de vallei de naam Mushroom Valley gekregen, omdat veel van de rotsfiguren gelijkenis vertonen met paddestoelen. Later werd de naam veranderd in Goblin Valley; ook dat is een goed gekozen naam omdat je met gemak een heel leger boosaardige kabouters in de rotsfiguren kan zien.
De Goblins hebben, net als de ondergrond, allemaal dezelfde chocoladebruine kleur. Planten kunnen in deze droge, warme omgeving maar nauwelijks overleven, je treft hier dan ook maar heel weinig vegetatie aan. Later zag ik in de brochure dat er wel rattlesnakes en schorpioenen leven, maar die hebben we niet gezien.

De weg naar het park was maar half verhard, de rest waren ze mee aan het klaar maken voor asfalt, dus erg stoffig. Onze auto is nu grijs!
Het park zelf was echt de moeite waard, mijn eerste woorden waren: oh, wat leuk!
Allemaal kleine rotsjes met een hoedje, dit tussen enorme rotswanden.
Het leek net alsof iemand aan het boetseren was geweest, ze staan overal om je heen, we hebben weer genoten.

We zijn nu terug in het hotel, het is half 6 in de middag en we ontdekken dat we toch wel heel veel geluk hebben gehad. Het hotel is vol! Je zou zoiets niet verwachten, we zitten echt in the middel of nowhere, niet eens een mooi uitzicht ofzo, het waait hier zand, het is maar een graad of 15, er is niets te doen.....Ben ik blij dat we internet en tv hebben !!!

Morgen Arches NP en overnachten in een cabin in Moab. Ook daar hebben we internet dus morgen ook weer een verslag.

Helaas moet ik weer een verslag maken, Albert weigert om te typen. Hij kan dat niet, ik kan dat beter, toetsjes te klein voor zijn vingers, enz. Enz, Elke keer een ander smoes, dus iedereen moet het maar doen met mijn woorden.