zondag 0410-2009

Zondag 04-10-2009

Vandaag zijn we erg actief geweest!
Het bezoek aan de upper Antelope Canyon stond op het programma.
We hadden gisteren al plaatsen gereserveerd voor de guided-tour om 09.30 uur.

Eerst de info:
In het rotslandschap van zuidwest Amerika komen veel ravijnen voor, en een bijzondere vorm daarvan is de slot canyon.Het woord ‘slot’ betekent ‘smalle gleuf’; een slot canyon is een kloof met hoge verticale wanden, die erg dicht bij elkaar staan. De meeste slot canyons zijn gevormd in droge gebieden, waar incidenteel heftige overstromingen plaatsvinden. Tijdens dergelijk natuurgeweld schuurt het water met steen en ander puin door de zachtere rotslagen heen, waardoor de smalle kloven ontstaan.
Veel slot canyons blijven onbekend bij het grote publiek, omdat ze in onherbergzame gebieden liggen en vaak ook moeilijk toegankelijk zijn. De belangrijkste uitzondering is de uit twee delen bestaande Antelope Canyon in noord-Arizona, vlak bij de plaats Page. Vooral Upper Antelope Canyon is tijdens de afgelopen jaren een belangrijke toeristische trekpleister geworden; Lower Antelope Canyon wordt nog niet zo massaal bezocht, maar begint langzaam aan ook steeds meer bekendheid te krijgen.

UPPER ANTELOPE CANYON
Antelope Canyon werd in het jaar 1931 ontdekt door het 12-jarige meisje Sue Tsosie. Haar volk, de Navajo Indianen, noemden de kloof “Tse Bighanilini”, dat betekent: “de plaats waar water door rotsen stroomt”. De Navajo’s hebben de vondst van de canyon jarenlang geheim gehouden. Upper Antelope Canyon ligt binnen in een hoog, rood zandstenen plateau; de ingang is een smalle opening die je niet het idee geeft dat er iets bijzonders te zien zal zijn. Maar dat verandert direct nadat je naar binnen loopt, je bevindt je dan in een magische wereld tussen glooiende zandstenen wanden, die prachtige kleuren krijgen in het gefilterde zonlicht.

Upper Antelope Canyon is ongeveer 90 meter lang, en de wanden zijn gemiddeld zo’n 40 meter hoog. De zanderige bodem is grotendeels vlak.

We hebben gekozen voor de upper canyon omdat die het mooiste is en omdat er een gids meegaat die alles verteld over de canyon.
We moesten verzamelen tegen 09.20. Iedereen werd in grote pick-ups geladen en op weg naar de canyon.
Het was een behoorlijk enerverende rit, het waaide behoorlijk en we moesten ook nog een groot stuk over een zandweg door een wash.
Eeenmaal aangekomen kregen we een korte not-to-do dingen en toen gingen we naar binnen. De gids was erg goed in vertellen, uitleggen, foto-tips enz.
Af en toe overstroomt het gebied en je hebt dan flood-washes. Dan overstroomt de boel zo hard dat je niet meer wegkomt, mocht je al in een slot-canyon zitten, dan heb je een groot probleem! Een paar jaar geleden zijn op deze manier 7 mensen verongelukt in de lower antelope canyon. Het water komt met zoveel druk en snelheid naar binnen, dat je eigenlijk geen kans hebt. De canyons worden beheerd door Navajo’s en ze houden de regen erg goed in de gaten.
In januari 2009 was de laatste flood-wash in de canyons.
Ik heb in totaal 150 foto’s gemaakt in 40 minuten. Elke bocht gaf nieuwe unieke plaatjes. Het is er zo geweldig mooi, het is niet te beschrijven!
De foto’s zijn maar een kleine afspiegeling van wat je daar ziet!
Als je maar 10 centimeter opzij stapt is er weer een andere lichtinval.

We hebben vreselijk genoten van deze trip, in mn camera zit ondanks dat ik erg voorzichtig was, zand, dus die moet als we terug zijn naar de schoonmaker!
Die zand is erin gekomen omdat het vreselijk waaide, en het regende gewoon zand in de canyon. We waren helemaal rood toen we weer buiten kwamen, maar dit was het zeker waard!!!!

Toen even teug naar het hotel, bijkomen van de indrukken, en direct de foto’s op de computer gezet.

Na een half uur weer erop uit:
Naar de horsesoe-bend:
De loop van een rivier wordt o.a. bepaald door de hardheid van de bodem waar het water doorheen stroomt. Het water zoekt de weg van de minste weerstand, en omdat dat vaak niet de kortste weg is ontstaan er bochten in de rivier. Een van de meest spectaculaire hoefijzervormige bochten in het zuiden van Amerika is Horseshoe Bend, in de Colorado River. Deze gigantische bocht heeft zich een paar mijl ten zuiden van Lake Powell en de Glen Canyon Dam gevormd in miljoenen jaren oude lagen van Navajo Sandstone. Rondom en binnenin de bocht bevinden zich rotswanden die meer dan 300 meter boven de rivier uitsteken. Vanaf Horseshoe Bend Overlook, gelegen op de rand van zo’n rotswand, heb je een geweldig mooi zicht op de rivier en ook op de verdere omgeving. Je kan hier bijvoorbeeld de Echo Cliffs, de Vermillion Cliffs en Navajo Mountain zien liggen.

Het was een stukje lopen, 1200 meter maar wel bergop en bergaf, maar ook dit moet je niet overslaan.
Vorig jaar waren we wat minder goed voorbereid en zijn we hier gewoon langsgereden. Gelukkig hadden we nu meer tijd om ons in te lezen en zo mochten we ook dit wonder van moeder natuur bekijken!

Ik heb last van hoogtevrees en als er geen hekjes staan dan krijg ik niets op de foto. Gelukkig heeft Albert dit niet en we hebben de hele bend dus prachtig op de foto!

We hadden nog tijd en energie over, dus op naar de Vermillion Cliffs, en de Glen canyon. Ook weer erg mooi, alles is hier gewoon mooi!
Je ogen vallen er af en toe bijna uit, je weet niet waar je moet kijken!

Ik zet er wat mooie foto’s op, maar het is maar een kleine impressie.
Al je zit zelf zou zien dan is alles nog veel mooier, je kijkt hier echt kilometers ver en er is dan zoveel te zien, al die kleuren........

Ook nog even wat humor: Albert, de technische man, had gisteren al ruzie met de airco.....hij deed het niet.....Ik na een paar uur hier in de hitte (het is nu 29 graden celcius) toch maar even kijken, en ja hoor, hij moest op cooler en niet op warmer, hahahahaha, hij doet het nu trouwens prima (de gebruiksaanwijzing stond op de binnenkant van het klepje)....... :)

We gaan nu douchen, de zand uit onze oren en haren spoelen, het zit werkelijk overal.....en dan straks maar naar de mexicaan ofzo.

Morgen vertrekken we uit Page, we gaan richting Flagstaff, misschien gaan we eerst nog naar de blue canyon, maar dat ligt even aan het weer, als het regent gaat het over, want we moeten door een wash en we weten niet hoe de weg is. De blue canyon was tot afgelopen jaar geheim gebied, en ook nu zullen er nog geen bordjes staan. Ik heb echter de coördinaten bemachtigd van mensen die hem al bezocht hebben.