maandag 05-10-2009

Maandag 05-10-2009

Alweer vroeg opgestaan en genoten van ons gratis continental breakfast. Bij het lezen ervan denk o, lekker, ontbijt! Nou, het houdt in dit hotel dus in dat een een broodje kan gaan roosteren, en dan is er boter uit een spuitfles en jam uit net zo’n fles. Vervolgens is er een heel klein donutje, koffie, jus en cerials met melk.
Dus netjes 6 broodjes geroosterd, koffie en jus gepakt en meegenomen naar de kamer. Daar hebben we normale boter en jam, kaas en chocopasta.
Iedereen hier in Amerika sleept een koelbox mee, wij dus ook. Elke dag kopen we een zak ijs, die vervolgens smelt in de koelbox waardoor alles onder water komt te staan :) De gooi je leeg en koopt weer een nieuwe zak ijs...... Maar het werkt wel, alles is lekker koud.

Toen we vertrokken, moesten we eerst nog postzegels zien te bemachtigen, dat is, zoals we vorig jaar ook al merkten, een hele opgave. Maar we wisten nu waar de postoffice zat dus daar maar heen. We moeten wachten tot half 9, en dat duurde nog een minuut of 10. Dus maar even voor de deur wachten. Op een zeker moment komt er een pick-up aan met een vrouw achter het stuur....en ernaast...een beest! We keken allebei......nee, het is geen hond....maar wat dan wel??? Het bleek een geit te zijn, netjes met een rood riempje om, :) :) :) Ik wilde nog een foto maken, maar dat is helaas niet gelukt... rare mensen, die Amerikanen!

Toen op weg naar de Coalmine Canyon, we hadden na veel lezen al besloten dat de Blue Canyon voor ons onhaalbaar zou zijn. De weg erheen is behoorlijk lastig, er staan geen bordjes en de locatie is nog maar net bekend gemaakt en staat op een navajo-kaart zonder wegnummers. Je hebt hier zomaar afslagen en je weet nooit waar dat eindigt. Voor hetzelfde geld kom je terecht bij indianen op het erf, en die waarderen dat niet echt! Ook is de weg erheen een zandweg en het heeft hier behoorlijk gestormd, waardoor de wegen extra moeilijk worden. Als je vast komt te zitten dan kan dat heel lang duren, je hebt geen bereik met je telefoon en er komt praktisch niemand langs. Niet doen, dus!
Maar ik was ook in het bezit van de route naar de Coal-mine Canyon, ook geen bordjes, maar wel een goede beschrijving!
De info:
De Navajo indianen gaven Coal Mine Canyon de naam Honoo J, dat betekent ‘zaagtandvormig’, ‘met scherpe kartelranden’. De canyon staat dan ook vol met grillig gevormde hoodoos en rotspilaren, die veel gelijkenis vertonen met de hoodoos die in het bekende Bryce Canyon National Park te vinden zijn. Wat Coal Mine Canyon zo speciaal maakt, dan zijn de kleuren: de heldere rode, bruine, witte, grijze en zelfs blauwe tinten zorgen voor een geweldig schouwspel. Helemaal bovenin de canyon vind je ook een gitzwarte laag, dat is de koollaag waaraan de canyon haar naam te danken heeft.

Je slaat gewoon ergens af, vlak voor een mile-marker, en dan hoop je maar dat je goed zit.
De Coal-mine canyon is van de weg niet te zien, heel bijzonder.
Pas als je er dichtbij staat zie je opeens een enorm gat.
Ook deze canyon was weer heel mooi, we moesten er een stukje voor omrijden, maar we hebben er geen spijt van.
Vooral in deze canyon zie je erg goed hoe in miljoenen jaren al die lagen zich opgestapen hebben en vervolgens geperst zijn door de volgende laag.
Vervolgens richting Wupatki Nat. Monument, waar nog ruïne’s staan van de pueblo indianen, ze zijn wel jonger dan de ruïne’s die we eerder hebben gezien en we misten onze personal tour-guide van een par dagen geleden wel een beetje, :)
Deze indianen zijn gevlucht toen er een enorme vulkaanuitbarsting was iets verderop, waar ze zijn gebleven is onbekend.
Verderop in hetzelfde park ligt de sunset crater, de krater van de vulkaan dus, je mocht hem niet bezoeken omdat de fauna dat niet aankan.
Als je door dit park rijdt, dan heb je het idee dat het hele park geasfalteerd is. Door het “asfalt” heen groeien bomen en struiken.
Het is dus geen asfalt, maar as, wat er na 500 jaar dus nog steeds ligt!
En in het laatste stuk van het park zie je ook heel duidelijk hoe de lava is gelopen.
Deze vulkaan slaapt, ze verwachten geen uitbarsting meer, maar er zit wel een seismologisch instituut, die alles in de gaten houdt.....

We zijn nu in Flagstaff, hadden een hotel geboekt, maar die zou de boeking niet hebben ontvangen, gelukkig zijn hier hotels genoeg, dus we slapen nu bij de buurman. Alles weer aanwezig op de kamer, koelkast, magnetron, koffiezetapparaat, enz. En morgen weer een gratis ontbijt..... :)

Morgen gaan we Walnut Canyon doen, en de Meteor Crater en dan rijden we via het Petrified Forrest naar een creek camp in de buurt van Payson. We hebben een cabin geboekt in het bos aan een creek, en waarschijnlijk geen internet. Maar ik heb wel goede hoop op het zien van wild!
De dag erna gaan we richting Apache Trail, daar een KOA geboekt en daar gaan we weer in de tent want het weer laat het dan wel toe! Daar dus wel internet!