zaterdag 13 maart 2010

En alweer waren we vroeg wakker, dit hotel was vorig jaar met ontbijt maar nu zonder dus we moeten zelf voor koffie en brood zorgen. Er is geen koffie apparaat maar wel een magnetron, dus gisteravond nog naar de walmart gereden, 2 bekers gekocht, want plastic bekers smelten in de magnetron, en zo hadden we vanochtend brood, koffie en jus. Niks mis mee!

Eerst op weg naar de Wahweap hoodoo’s. We hadden een goede beschrijving hoe er te komen. Een stukje dirtroad en dan te voet verder (uurtje lopen) door een droogstaande wash (rivierbedding). Toen we aan de wash stonden bleek dat hij absoluut niet droogstond. Je kon hier absoluut niet doorheen lopen. Het heeft hier de afgelopen weken abnormaal geregend dus dit tripje moeten we laten staan voor een volgende keer.

Toen dus maar door naar de Rimrocks:
The Rimrocks is een verzamelnaam voor een groot aantal hoodoo’s en andere rotsformaties, die in een prachtig badlands gebied liggen. De belangrijkste groepen hoodoos liggen in twee valleien direct naast Highway 89, de weg die van Kanab (Utah) naar Page (Arizona) loopt.
Een hoodoo is een formatie die bestaat uit een steen bovenop een rotskolom, net als een paddestoel. Er staan er verschillende, de mooiste is de Toadstool hoodoo, erachter staan er nog verschillende.
De weg erheen was leuk: eerst moet je je inschrijven in een register, dan kan je door een hek en dan loop je een stuk over de badlands, door de wel droogstaande wash, de weg wordt eigenlijk aangegeven door cairns (dit zijn door mensen opgestapelde stenen, het bovenste steentje is er een met een punt en die wijst dan de richting op waar je heen moet) Ook kom je over smalle paadjes, met afgrondjes en dat was iets minder leuk met mn hoogtevrees, je kan je nergens aan vasthouden....
Vanaf de weg zie je niets maar als je je bestemming bereikt sta je echt te kijken van is dit echt? Af en toe krijg je de neiging om te denken dat iemand dit voor de grap heeft opgestapeld.
Ook de kleuren zijn er prachtig: wit, bruin, geel, groen, rood...
We zijn de vorige keren ook hierlangs gereden, maar toen waren we niet op de hoogte van het bestaan van dit gebiedje. Erg leuk om dit ook te zien.

Omdat we dus tijd over hadden (de trip naar de Wahweap hoodoo’s zou een paar uur kosten) hebben we aan deze kant de Cottonwood Canyonroad even een stukje verkend. Een paar dagen geleden stonden we aan de andere kant en die was absoluut niet berijdbaar. Vanaf deze kant zag het er wel aardig uit, en alhoewel het niet mag met een huurauto, zijn we toch maar een stuk over deze weg gaan rijden. Op zich was het wel te doen, we hebben de 4wd niet eens nodig gehad, we hebben wel foute banden onder deze auto want het profiel liep direct vol met het natte zand. We zijn een paar miles de weg opgegaan, en hebben ook nog even een andere weg verkend. Daar de auto geparkeerd en een behoorlijk stuk naar de wash gelopen. Daar aan de overkant stonden ook een soort hoodoo’s, wit met bruine kapjes, ze lijken op de Wahweap hoodoo’s maar ze waren het niet, want die lagen 10 miles verderop.
Omdat er wat regendreiging was zijn we toch maar terug gegaan want als die weg nat was geworden dan zou het niet zeker zijn of we terug zouden kunnen komen. Ondertussen ook nog even tussen de rotsen gezocht naar rattlesnakes, maar die slapen allemaal nog....(winterslaap)

Dus op naar de Lower Antelope Canyon, in de hoop dat die niet vol met water stond (alles wat droog hoort te zijn hier is nat)
Van een afstand zagen we al auto’s staan dus dat was een goed teken.
De Canyon was open, en we hadden een tour om 12 uur. Vroeger mocht je hier zelfstandig in, maar nu niet meer. Er zijn wat mensen geweest die hun naam overal in krassen, ook is er nogal wat hoogteverschil die overwonnen moet worden met enge trapjes en ook gebeurden er nogal wat ongelukken door onoppassende mensen. De canyon is erg smal, en je moet je af en toe in vreemde bochten wringen om ergens doorheen te komen. Dikkere mensen komen hier vast te zitten. De gids vertelde dat de maat de ingang is. Als je daar niet doorheen past mag je er niet in.

De feiten
In het rotslandschap van zuidwest Amerika komen veel ravijnen voor, en een bijzondere vorm daarvan is de slot canyon.Het woord ‘slot’ betekent ‘smalle gleuf’; een slot canyon is een kloof met hoge verticale wanden, die erg dicht bij elkaar staan. De meeste slot canyons zijn gevormd in droge gebieden, waar incidenteel heftige overstromingen plaatsvinden. Tijdens dergelijk natuurgeweld schuurt het water met steen en ander puin door de zachtere rotslagen heen, waardoor de smalle kloven ontstaan.
De Indiaanse naam voor Lower Antelope Canyon is “Hasdestwazi”, dat betekent “spiraalvormige rotsbogen”. In augustus 1997 zijn hier 11 mensen verdronken, toen als gevolg van een onverwachte onweersbui een vloedgolf van 15 meter hoogte door de canyon spoelde. De canyon is daarna geruime tijd voor het publiek gesloten geweest, er zijn diverse veiligheidsmaatregelen getroffen. Zo zijn er binnen in de canyon meerdere stalen trappen aangebracht, en zijn er bovenaan bakken geplaatst met touwladders die in geval van nood naar beneden kunnen worden gelaten.

Ons bezoek van vorig jaar aan de Upper Antelope Canyon was al genieten, maar deze Canyon is nog veel mooier. Hij is veel nauwer, de kleuren zijn overweldigend, er is nogal wat verschil in hoogte, er zitten enorm veel bochten in. Soms is het zo nauw dat je schoen precies in het looppad past. Overal trappetjes zonder leuningen dus je moet maar zien dat je beneden komt
We hadden een kundige gids bij ons. Hij vertelde precies waar de goede fotomomenten waren. Gelukkig waren we alleen met hem en konden we alles fotograferen zonder andere mensen op de foto. Als je hier met een groep ingaat zal je altijd mensen op de foto krijgen.
Ik zet er wat foto’s op maar ze laten eigenlijk maar een heel klein deel van ons “genieten” zien.
De werkelijkheid is nog 10x zo mooi....

Op dit moment zijn we hier uitgekeken, we hebben alles gezien wat we wilden zien of wat mogelijk was.

Morgen naar Jacob Lake, terug naar de sneeuw, daar gaan we op eekhoorntjesjacht, we hebben al pinda’s gekocht om ze te lokken (op advies van onze gids naar white pockets)

Daar is waarschijnlijk geen internet dus ik heb geen idee wanneer onze verslagen er weer op komen. Ik zal het proberen vanuit Las Vegas, daar zijn we vanaf maandagavond weer....