zaterdag 28 mei

Aangezien we gisteravond laat waren gaan slapen (het was niet koud en er was tv) hadden we de wekker maar gezet. Ontbijten kon vanaf 7 uur, dus we waren 1 van de eersten. Intercontinental breakfast: koffie, jus en zoete broodjes. Nou ja het viel nog mee, want we hebben ook wel eens een droge donut gehad…
Met de maag vol op weg naar pier 33, waar we voor half 9 moesten zijn, onze boot ging om 10 over 9. Het was een flinke wandeling, bovendien stijgt of daalt bijna elke straat, dus je loopt nooit op een vlak stuk. San Francisco is gebouwd op 43 flinke heuvels.
Op naar Alcatraz:
Het eiland Alcatraz ligt in de baai van San Francisco en is vooral bekend om de gelijknamige, zwaar beveiligde gevangenis die daar was gevestigd. Het Amerikaanse leger beschouwde deze locatie als ideale plek om gevangenen te huisvesten vanwege het ijskoude water dat het eiland omringt en de zeer gevaarlijke stromingen.
Het eiland is ontdekt in 1775 door de Spaanse ontdekkingsreiziger Juan Manuel de Ayala het eiland ontdekt, en het op de kaart gezet met de naam “La Isla de los Alcatraces”, ofwel “het eiland van de pelikanen”.
In het jaar 1850 werd er op Alcatraz een fort gebouwd in opdracht van president Filmore. Het fort diende als verdedigingslinie voor de stad San Francisco .
Tijdens de Amerikaanse burgeroorlog zaten er al gevangenen, maar vanaf 1933 werd het een federale gevangenis.
In 1963 werd de gevangenis gesloten omdat de staat van de gebouwen erg slecht werd en het onderhoud te duur was. De laatste gevangenen verlieten Alcatraz op 21 maart 1963

De gevangenis bestaat uit vier celblokken in de gevangenis, het is nooit volledig bezet geweest, gemiddeld waren er 260 mensen gedetineerd.
De gevangenen mochten 1x per maand bezoek ontvangen, nadat dit vooraf door de hoofdcipier was goedgekeurd. De gevangenen en hun bezoekers konden alleen via een intercom met elkaar praten, terwijl de gesprekken door bewakers werden afgeluisterd, het was verboden om over het leven op Alcatraz te praten.
In de militaire tijd zijn door de toenmalige gevangenen bomen, bloemen en struiken geplant. Nadat Alcatraz een federale gevangenis werd, nam de secretaris van de hoofdcipier het onderhoud van de tuinen over. Hij zorgde ervoor dat ook de gevangenen in de tuinen mochten werken. Zo hadden ze afleiding van de dagelijkse sleur.
De meest bekende gevangene van Alcatraz is Al Capone. Hij werd overgeplaatst uit de Cook County Jail in Atlanta, omdat hij daar de bewakers wist om te kopen, Hij kwam aan in augustus 1934, en bleef 4½ jaar. Tijdens zijn verblijf in Alcatraz heeft Capone diverse malen geprobeerd om hoofdcipier Johnston zo ver te krijgen hem speciale privileges toe te kennen, maar dat is hem niet gelukt
Gedurende de 29 jaren dat Alcatraz een federale gevangenis was, zijn er 14 ontsnappingspogingen geweest waarbij 36 gevangenen betrokken waren. 23 van hen werden tijdens hun poging aangehouden, 6 werden er doodgeschoten, en 2 mannen verdronken. De overige 5 mannen zijn nooit teruggevonden, waarschijnlijk zijn ook zij verdronken.

Het bezoek was zeer indrukwekkend. De cellen zijn zeer klein, 1,50 breed, 2,50 lang en 2,00 hoog.
Als je daar 10 jaar in moet zitten, dan heb je ook echt straf. We kregen een koptelefoon op met een guided tour erop, zo kwamen we veel te weten over het leven op Alcatraz.

Na Alcatraz gingen we op zoek naar Pier 39, waar de zeeleeuwen liggen te zonnen op houten vlonders. Erg leuk om te zien, alleen stinkt het er wel erg naar vis. De zeeleeuwen liggen allemaal over elkaar en ruziën nogal behoorlijk. Ze drukken elkaar gewoon van de vlonders af…

Toen op weg naar de Cable Cars: een soort trammetjes die voorgetrokken worden door kabels. Uitgevonden door iemand die het zielig vond dat de paarden bergop en afwaarts het erg moeilijk hadden en soms bergafwaarts verongelukten omdat de vracht te zwaar was.
Er gaan niet zoveel mensen in een cable car, dus er was een wachttijd. Bovendien hangen er mensen aan de zijkanten waardoor het voor de bestuurder erg opletten is. Het is ook behoorlijk zwaar werk om zo’n gevaarte te besturen.
We namen de Cable Car tot China Town: een rijkelijk chinees versierde wijk waar ongeveer 10.000 chinezen wonen. Veel winkeltjes: eten, zijden kleding, beelden van ivoor, restaurantjes. De wijk trekt veel toeristen dus het was er erg druk.
Terug weer met de Cable Car richting Fishermans Warf en toen naar het hotel gelopen en we waren bekaf. We hebben van 8 uur vanmorgen tot half 4 vanmiddag praktisch alleen maar gelopen.

Even uitgerust op de kamer en toen op zoek naar eten. Eerst even op internet gekeken waar concentraties restaurantjes waren en ongeveer 6 blocks verderop was het raak. We vonden een gecombineerde KFC en Taco Bell. Daar maar naar binnen. We hadden nog maar net besteld toen er 5 vrouwen binnenkwamen die je kan betitelen als zwart uitschot. Behoorlijk aangeschoten en een kabaal dat ze hadden…. Erg vermakelijk allemaal, een belevenis op zich.

Morgen gaan we richting Lake Tahoe, en daar zijn we niet echt rouwig om. Het is hier druk, de wandelingen zijn een aanslag op je benen, maar het is wel de moeite waard geweest.
Morgen kunnen we sneeuw verwachten, het is behoorlijk koud en Lake Tahoe verwacht 1 tot 2 inches sneeuw en vorst in de nacht. Met onze vooruitziende blik hebben we gelukkig voor een hotel gekozen