zaterdag 31 mei

Vanochtend toen we wakker werden, was 1 van de raven uit het nest op de rots erboven gehuppeld, die ging dus vandaag vliegen. Helaas hebben we de eerste vlucht niet gezien.

Ik heb nog even wat rondgelopen, maar helaas geen slangen meer gevonden, ook geen schorpioen. Alleen een quail en een haas.
Eerst op naar de Walmart om de stoel om te ruilen. Dit was geen enkel probleem en binnen 10 minuten stonden we weer buiten met stoel nummer 2.

Voordat we bij White Sands NM aankwamen gestopt bij een Mc Donalds om het verhaal van gisteren er op te zetten. Dit lukte vrij snel onder het genot van een Iced Caramel Mocca en een cookie.

White Sands National Monument: als je de naam ziet, verwacht je zand, maar deze duinen bestaan uit puur Gypsum (gipskristallen). Met een oppervlakte van 710 km² is dit het grootste Gypsumveld ter wereld. Het duinenveld ligt geheel in de Tularosa Basin. In de omliggende gebergten komt veel gypsum voor, gedurende miljoenen jaren is er veel gypsum door regen- en smeltwater opgelost en meegevoerd naar dit laag gelegen basin. Van daaruit kon er geen verdere afvloeiing van het water plaatsvinden. De hete zon en droge wind zorgden er voor dat het water verdampte en de mineralen bleven achter en kristalliseerden, zodat uiteindelijk alleen het pure, witte Gypsum overbleef.
De harde wind, vrijwel altijd vanuit het zuidwesten, verplaatste de gipskristallen naar het noordoosten. Daar hebben zich dus de duinen gevormd, waaraan het park haar bekendheid te danken heeft. Het duinenveld verandert ook nu nog steeds, de meest actieve duinen kunnen per jaar ongeveer een meter in noordoostelijke richting opschuiven.

We wilden een paar mooie foto’s en Albert bedacht dat het leuk was om bovenop een duin te gaan staan. De temperatuur was 37 graden, dus ik dacht dat dat best een opgave zou zijn. Dit viel heel erg mee, want de ondergrond is vrij hard, wat je niet zou verwachten. Dus we hebben beide de duin beklommen.

Ook hebben ze hier witte lizards, door de jaren heen hebben de beestjes hun kleur aangepast aan de omgeving. Terwijl ik op zoek was naar de witte versie, kwam ik ook nog een blauwe soort tegen. Enorm moeilijk op de foto te krijgen want ze rennen vreselijk hard en gaan steeds ergens achter zitten.

Aangezien er nog tijd over was zijn we doorgereden naar Three Rivers Petroglyph, een verzameling vulkanisch gesteente waar meer dan 21000 petroglyphs te zien zijn, ongeveer 600 jaar oud, gemaakt door de door de Jornada Mogollon. Leuk om te doen, wel wat inspannend omdat het zo warm (heet) was in de brandende zon. We hadden beiden een flesje water, het laatste beetje was gewoon warm. Het zijn andere petroglyphs dan die we gewend zijn, dus dit was echt iets nieuws.

Op weg naar de camping nog even gestopt bij een pistache-farm, we weten nu hoe ze groeien. Lage boompjes met rode nootjes eraan. We hebben niets gekocht, vonden ze erg duur. Ook zijn we nog even langs de Walmart gegaan om eten voor vanavond te kopen: voor Albert wordt het kip en ik heb een mosterd-aardappel salade, broodje erbij, toetje na en we zijn weer tevreden!

Ook de camping van vandaag is weer in een State Park, het Oliver Lee Memorial State Park. Erg afgelegen, prachtig uitzicht en de waarschuwing van vandaag is pas op voor Mountain Lions…..Dat zou toch echt prachtig zijn als we er een zouden zien!

Grappig trouwens, dit is onze 4e camping en overal is de balie dicht, tot nu hebben we niemand gezien die onze reservering kwam bekijken.

Morgen naar de Carlsbad Caverns, ik kan me nu al op de temperatuur daarbinnen verheugen.

Vandaag gereden: 235 mijl