vrijdag 1 juni

Naast ons overnachtten Mexicanen in hun auto’s die waarschijnlijk aan het werk waren in Farmington, en aangezien ze vroeg beginnen waren wij dus ook vroeg wakker!

Koffie gezet, ontbeten en de tent opgeruimd en gelukkig was onze gekke buurvrouw nog niet wakker anders waren we niet weg gekomen. Nu zaten we om 7.15 uur in de auto. Op weg naar Bisti Badlands. De reis duurde niet zo lang, maar was wel spectaculair: tot 2x toe een grote bump en de auto kwam los van de weg…. Om 8 uur stonden we op de parkeerplaats.

In de San Juan Basin in het Noordwesten van New Mexico ligt een fascinerend landschap met Hoodoo’s: Bisti Badlands, een soort maanlandschap met prachtige gekleurde leemheuvels en zeldzame geërodeerde zandsteensculpturen. Samen met het aangrenzende De-Na-Zin valt dit 182 km² grote gebied onder de bescherming van het Bureau of Landmanagment (BLM)
Het gebied van de Bisti/De-Na-Zin Wilderness is zo groot dat het onmogelijk is om alles in 1 dag te zien. De grootste verzameling van Hoodoo’s is te vinden in het westelijke deel van het beschermde gebied.
Miljoenen jaren geleden was dit landschap een moerassig gebied met regenwouden. Er leefden veel dieren, waaronder ook dinosaurussen. Ongeveer 70 miljoen jaar geleden begon het klimaat te veranderen en er kwamen rivieren die de grote vlaktes onder water zetten. Uit deze tijd dateren de fossielen die nog steeds worden gevonden. Toen het water verdween bleef er een paar honderd meter dikke laag achter met zandsteen, modder, leisteen en kool. Ongeveer 6000 jaar geleden begon het erosieproces die het gebied zijn tegenwoordige vorm heeft gegeven. Ook worden hierdoor veel fossielen blootgelegd. Door ondergrondse branden zijn de leemlagen gebakken en uitgehard en dit veroorzaakt de roestige kleuren die men ziet

Toen we de zwarte rotsen zagen waar we heen moesten lopen vond Albert het te ver. Bovendien hebben we geen GPS en zijn er eigenlijk geen oriëntatiepunten dus we hebben dat deel toch maar over laten gaan en dit staat dan ook op de agenda voor een volgende keer

Wel hebben we het alternatief bezocht: het zuidelijke deel. Hier staat ook een verzameling hoodoo’s en ik heb me prima vermaakt. Overal vlogen lizards voor je voeten weg en er liepen ook wat konijntjes. We hebben links en rechts nog wat rondgereden en mooie landschappen gezien.

Toch maar even kijken wat zo’n GPS kost want eigenlijk is het onverantwoord om zomaar aan de wandel te gaan. Zodra je over een heuvel gaat zie je niet meer waar je auto staat en je loopt dus ook zo de verkeerde kant op. In zulke gebieden komen weinig bezoekers dus als je verdwaald dan heb je een groot probleem!

We zijn ook nog even naar de noordkant gereden maar ook hier hetzelfde probleem.

Onderweg naar Farmington viel ons nog iets grappigs op. De boeren bewerken hier hun velden in cirkels, niet in rechthoeken. Waarschijnlijk is er genoeg plek dus dan maar rondjes? En dan ook nog vertellen dat cirkels gemaakt worden door Aliens, jaja….

Tegen 11 uur waren we terug in Farmington en nadat de auto weer gevuld was zijn we doorgereden naar Durango. Zodra je Colorado inijdt zie je een enorm verschil, het is er veel groener, de huizen zijn erg mooi, het is er ook een stuk netter.

We zitten op een camping 11 mile van Durango, aan het water en in het bos, bergen om ons heen , spelende eekhoorntjes, kans op beren, hihi, dat wisten we niet :)

Tot nu hadden we op geen enkele camping een bbq, dus net zelf maar 1 gehaald bij de City Market en ook gelijk maar even kip kabab en italiaanse worstjes meegenomen, dat wordt smullen.

Morgen blijven we hier, een rustdag en wasdag want de wastas is erg vol en de onderbroeken zijn bijna op.

Vandaag gereden: 185 mile